«در کوبا آمریکا دیده بود که چگونه خصومت آشکار علیه یک انقلاب می تواند بی اثر گردد و چگونه مهارت یک رهبر انقلابی می تواند از چنین خصومتی برای افزایش وحدت و هوشیاری انقلابی مردم خود استفاده کند و حمایت دیگران را به حرکت در آورد.
به دلایل متعدد این روش ملایم تنها راه عملی برای ایالات متحده در مواقع سخت و در ارتباط با سایر کشورهای آمریکاست. درحالی که نیکسون رئیس جمهور آمریکا، با یک دید خیرخواهانه به دنیا اعلام می کرد که ایالات متحده خواهان روابط خوبی با شیلی است، به آرامی سیا لوازم اشکال تراشی خود را تیز می کرد.»
در ایران نیز آمریکا، از همان ابتدای پیروزی انقلاب سعی کرد روابط حسنه برقرار نماید تا سیا به آرامی لوازم براندازی را فراهم نماید. کارتر به ظاهر و در لباس دفاع از حقوق بشر، از انقلاب ایران حمایت می کرد و آن را حق مسلم هر ملتی می دانست اما سیا، به آرامی و به کمک عوامل داخلی در ایران، زمینه مسافرت شاه مخلوع به آمریکا را فراهم کرد. در مدارس توطئه کرد و اعتصابات کارگری را دامن زد اما با اشغال سفارت آمریکا و کشف مرکز تمام توطئه های آمریکایی در ایران، سیا روش دیگری را در پیش گرفت. تهدید به تحریم اقتصادی کرد، در جلسه شورای امنیت، ایران را به خاطر گروگانگیری محکوم کرد، شکایت