صورت همان نفس برومند و بارور را ذلیل می‌کند، پست می‌کند و کوچک می‌کند اما اگر توانست با خودخواهی ها، با شهوت‌پرستی ها، سودپرستی ها و این ذلت‌ها و اسارت‌های مادی مبارزه کند، آن وقت این خود شروع می‌کند به بارور شدن و به حرکت و به سیر، این را به عنوان اولین بحث ما در زمینه بحث خودسازی بپذیرید.
و اما آنچه را که به‌‌عنوان خاتمه و ذیل بحثم برای ماه رمضان می‌خواهم عرض کنم. واقعاً ماه پربرکتی است به استقبالش بروید. ما مکرر خودمان هم احساس کردیم. حتی گاهی چنان آدم در فعالیت‌ها غرق می‌شود که آن فعالیت‌ها انسان را از آن لطافت‌های معنوی، از آن صفا‌ها، از آن تماس‌های روحی، بازمی‌دارد. و آدم گاهی احساس می کند تاریک شده، احساس می کند کوچک شده، پست شده و ماه رمضان یک فرصتی است هیچ اشکالی ندارد که ما این نیمه‌های شب ولو یک نیم ساعتی هست، دل بسپاریم به خدا، واقعاً با خدا انس بگیریم، با خدا راز و نیاز کنیم.
ببینید در سابق دین را فقط همان توسلات و تعبدات می‌دانستند. فعالیت و سازندگی و خدمت و حرکت و مجاهده و این حرف‌ها را جزو دین نمی‌دانستند ولی ما از این طرف هم نیفتیم که تمام دین بشود کار و فعالیت. درست است که در همین جناح کار ساخته می شویم، درست است که در همین جریان فعالیت‌های اجتماعی سازنده اسلامی روح های ما ساخته می‌شود ولی از آن انس گرفتن‌های با خدا فراموش نکنیم.
گاهی آدم حالی داشته باشد سجده اش را طولانی بکند واقعاً