یعنی در همان میدان جنگ هم دست‌ها می‌رفت بالا به دعا. خداوندا لطف و مهرت را از ما دریغ نداری، خداوندا ما به سوی تو روی آورده‌ایم و برای تو حرکت کرده‌ایم و برای تو فعالیت می‌کنیم. مهرت، عنایتت، فیضت، لطفت را از ما دریغ مدار. ما را به خودمان وامگذار.
صفوف مرتب شده دشمن رودرروست، شمشیرها صیقل خورده، چشم‌ها از حدقه بیرون آمده بسیج شده‌اند می‌خواهند حمله کنند ناگهان فریادهای لطیف از پیغمبر بلند می‌شود و این دعا جان می‌دهد و حالت می‌دهد، معنویت می‌دهد، انرژی می‌دهد و تحرک می‌دهد، شوق می‌دهد، این‌ها را فراموش نکنید که عمل ما بایستی با این حالات معنوی لطیف روحی ما آمیخته بشود. تا الی الله المصیر را احساس کنیم.
و احساس کنیم که به لقاء خدا داریم می‌رویم. بنابراین ان‌شاءالله به استقبال این ماه برویم. که این ماه برای سازندگی روح ما و برای توان گرفتن بیشتر در راه انجام وظیفه و خدمات فعال اسلامی و انسانی ماست.
«پایان گفتار جلسه اول»