بخورد؟ یك كسی می‌گفت كه حرام آن است كه دست آدم به او نرسد، هرچه به دستمان آمد آنقدر مسئله‌اش را از این آقا و آن آقا می‌پرسیم تا مسئله را حل كنیم. اینطور نباشد. واقعا بعضی از چیزها مشتبه است، بعضی از چیزها حرام است؛ ربا حرام است، حالا تو هر چه مسئله‌اش را از این آقا و آن آقا سئوال كنی، حرام است. هم كمش حرام است، هم زیادش. مال مردم را نباید خورد. مال شبهه‌ناك را هم حضرت می‌فرماید كه نخور. برای اینكه اثر خودش را دارد. دقت كن در آنچه كه علمش برای تو مشتبه است و روشن نیست كه این حلال است یا حرام؟ نخور.
«وَ ما اَیقَنتُ بِطیبِ وُجوهِهِ فَنَل مِنهُ». آنچه یقین داری كه از حلال بدست آورده است، راه حلال این است كه یا خودش تولید كرده است یا یك كار صنعتی انجام داده است و مزد آن را گرفته است یا تجارت حلالی دارد، تجارت ربوی نباشد، كلاهبرداری نباشد، از راه حلال پیدا كرده باشد. آنوقت اگر می‌خواهی به آن برسی و از آن بهره‌مند بشوی (بخوری) مانعی ندارد.
«اَلا وَ اِنَّ لِكُلِّ مَأمومٍ اِماماً یقتَدی بِه، وَ یستَضی‌ءُ بِنورِ عِلمِه». جامعه بدون رهبر نمی‌تواند باشد. هر كسی یا باید خود واقف به احكام خدا باشد و دستورات خدا را بداند، و یا اگر چنانچه خود واقف نیست، یك رهبری كه