انجام داد كه ورع جنبه امور منفی را دلالت می‌كند و اجتهاد جنبه‌ی امور مثبت را. و «عفه» و «سداد» هم همینطور است. انسان عفت داشته باشد، یعنی خودش را از یك اموری كه منكر و زشت است، حفظ بكند. سداد استقامت و محكم‌كاری است. یعنی كارهائی كه انجام می‌دهید كارهای مستقیم و متقن باشد. پس در حقیقت آن اموری را كه بد است ترك بكنید و آن اموری را كه باید انجام بدهید، انجام دهید. و معمولا اموری را كه باید ترك كرد، در لسان شرع، تقوا تعبیر شده است.
تقوا یعنی نگاهداری، از ماده‌ی وقایه است. یعنی انسان خودش را از اخلاق زشت، از رفتار زشت حفظ بكند. و اموری كه انسان باید انجام بدهد، همان كارهائی است كه در قرآن به عملوا الصالحات تعبیر شده است. اگر انسان طوری باشد كه نسبت به كارهائی كه باید ترك بكند و نسبت به كارهائی كه باید انجام بدهد، مستقیم باشد، این را شرع مقدس به عدالت تعبیر می‌كند. عدالت یعنی معتدل بودن، یعنی مستقیم بودن. استقامت در عقائد، در اخلاق و در رفتار، كه عقاید انسان یك عقائد مستقیمی باشد. اخلاقش هم اخلاق معتدل باشد و رفتارش هم رفتار معتدل باشد، این شخص را عادل می‌گویند.
بعد می‌فرماید كه: «فَوَ اللهِ