دوشم است و به وسیله‌ی این می‌خواهم حقی را اقامه بكنم یا باطلی را برطرف بكنم، می‌باشد. و اگر چنانچه به خواهران یا خانم ها گفتند كه در بعضی از شئون حكومت مثلا شما نمی‌توانید متصدی شوید، نه این است كه خواسته‌اند از آنها حقی را بگیرند، بلكه خواسته‌اند این مسئولیت و این وظیفه، و این بار سنگین، بدوش خانم ها نباشد؛ بر اثر گرفتاری های طبیعی كه خواهی نخواهی دارند. چون خانم ها در زندگی گرفتاری هائی دارند، اینجا نه اینكه خواسته‌اند اهانت به مقام خواهران بكنند، بلكه خواسته‌اند این بار سنگین به دوش آنها نباشد.
شما ملاحظه كنید كه متصدی شدن یك حكومت خیلی وظیفه‌ی سنگینی است. و دیدیم حضرت علی (ع) در آن زمان كه وسائل ارتباط جمعی نبوده است، پست و تلگراف نبوده است، ارتباطات مشكل بوده است، با این همه، حضرت علی هنگامی كه در كوفه بسر می‌برد و عثمان بن حنیف استاندار و والی از طرف حضرت در بصره بود، حتی مجلس مهمانی رفتن عثمان بن حنیف را زیر نظر گرفته است، كه چرا استاندار به یك مجلس میهمانی اشرافی رفته است؟! آن هم مجلسی كه جنبه طبقاتی داشته است و فقرا هم محروم بوده‌اند و اشراف را دعوت كرده‌اند. یك چنین مجلسی از نظر اسلام