می‌فرماید: این تعبیر غلط است كه بگوئیم، در انسان یك روح نباتی، یك روح حیوانی، و یك روح انسانی است بلكه انسان یك روح بیشتر ندارد و آن روح انسانی است و این روح انسانی چون كامل است كمال مراتب زیرین را در خود دارد.
تكاملی كه در روح است بر دو نوع است:
1- تكامل طبیعی كه تمام انسان ها و حیوان ها دارا هستند. چه تحت تربیت باشند و چه نباشند. انسان هائی مانند نبی اكرم، مانند علما و كسانی كه تحت تربیت دینی هستند همین تكامل طبیعی را دارند، انسان های شرور و شیطان صفت هم مانند شمر این تكامل را دارند. انسان هائی هم كه تحت تربیت نیستند مانند افرادی كه در جنگل ها زندگی می‌كنند- نه تربیت خوب دارند و نه تربیت بد- آنها هم همین تكامل را دارند.
2- تكامل اختیاری است كه یك پیغمبر یا ولیی انسانی را زیر نظر قرار می‌دهد و او را تربیت می‌كند تا انسان كامل شود. این تكامل، تكامل اختیاری است. اولیاء خدا هم تكامل طبیعی دارند و هم تكامل اختیاری. اشخاص شرور هم تكامل طبیعی دارند (اما تكامل در شر)، انسانی هم كه در جنگل هست فقط حركت طبیعی را دارد، تكامل اختیاری را ندارد. بنابراین تربیت استاد