داشته است كه از اشراف بوده، و از جمله كسانی كه در آن مجلس دعوت شده بودند، عثمان بن حنیف بود. خوب معلوم است كه استانداران و شخصیت ها را، معمولا شخصیت ها دعوت می‌كنند. معلوم می‌شود كه او از شخصیت های معروف بصره بوده است و استاندار را هم در آن مجلس دعوت كرده بودند و به احترام استاندار غذاهای خیلی مرتب و رنگارنگ درست كرده بودند و به احترام استاندار و از آقای استاندار پذیرائی كرده بودند. این خبر به حضرت علی (ع) می‌رسد و حضرت علی نامه‌ی عتاب آمیزی به عثمان بن حنیف می‌نویسد.
اولا از اینجا ما باید یك درس بیاموزیم و آن اینكه: كسی كه در راس یك مملكت و كشوری هست و برای استان ها و شهرستان ها و نقاط دیگر استانداران و فرماندارانی معین می‌كند، دائما باید رفتار آنها و روش آنها را زیر نظر داشته باشد. ببینید زمان حضرت علی (ع) مثل زمان ما كه نبود؛ پست و تلفن و تلگراف و اینجور چیزها كه باعث ارتباط بین شهرها باشد، نبود. ارتباط خیلی مشكل بود، ولی معذلك حضرت علی (ع) وضع كشور را طوری منظم كرده بود، كه یك استاندار حضرت كه در بصره بوده است و در مجلس عروسی می‌رود، خبرش به حضرت علی می‌رسد و حضرت علی هم بی تفاوت نمی ماند. پس اگر چنانچه در