كنجد منتشر شده است. نفس هم یك جسم لطیفی است كه در آن جسم كثیف بدن منتشر شده است. این را تعبیر می‌كنند به «جسمانیه الحدوث و جسمانیه البقاء» یعنی در وقتیكه حادث شد جسم است و در مقام بقائش هم جسم است. این یك قول.
قول دوم این است كه نفس «روحانیه الحدوث و روحانیه البقاء» است؛ یعنی نفس یك چیزی است مجرد، روحانی، فوق عالم ماده است و از سنخ عالم ماده نیست.
از همان اول بالاتر از عالم ماده و در مقام حدوث مجرد بوده است؛ یعنی خدا اول كه او را خلق كرد، یك موجود مجردی خلق كرده است. در مقام بقائش هم همین طور مجرد است. اگر بخواهیم خیلی عادی بیان كنیم، فرض كنید بدن بچه در رحم مادر وقتی كه مستعد شد، یك نفس مجردی كه فوق عالم ماده است، خداوند از عالم غیب وارد بدن می‌كند «نفخت فیه من روحی»، یك روح مجردی است كه وارد این بدن می‌شود.
من ملك بودم و فرودس برین جایم بود
آدم آورد بدین دیر خراب آبادم
ماهر كدام نفس مجردی بودیم بعد یكی یكی اینها را آوردند و داخل این بدن ها كردند. به این می‌گویند: «روحانیه الحدوث» یعنی وقتی كه حادث شد اصلا مجرد