نور علم او، خود و دل و راه خودش را روشن می‌كند.
در حقیقت ما در تاریكی واقع شده‌ایم. برای اینكه راهمان روشن بشود چراغ می‌خواهیم. از چراغ علم او (امام) استفاده می‌كنیم و راه حق را پیدا می‌كنیم. حالا جناب عثمان بن حنیف، تو خودت را از ما مأمومین علی می‌دانی، آگاه باش. حضرت اول قاعده‌ی كلی را گفت كه مطابق ارتكاز بشر است كه هر مامومی در هر زمانی باید یك رهبری را برای خودش انتخاب كند و از او پیروی كند. از اینجا می‌فهمیم كه پیروی فقط به زبان نیست، كه وقتی می‌پرسند تو مقلد چه كسی هستی؟ می‌گوید من مقلد آیت‌الله خمینی هستم. اما مسائل را می‌دانی؟ می‌گوید نه. این فایده ندارد. فرمود هر مأمومی یك امامی دارد كه در مقام عمل به او اقتدا می‌كند، از نور علم او استفاده می‌كند.
اَلا وَ اِنَّ اِمامَكُم قَد اِكتَفی مِن دُنیاهُ بِطَمرَیهِ وَ مِن طُعمِهِ بِقُرصَیهِ، امام شما كه علی(ع) باشد، علی (ع) را سنی ها خلیفه‌ی چهارم و شیعه‌ها خلیفه‌ی اول می‌دانند؛ در هر صورت علی (ع) در زمانیكه حكومت داشت، همه امامت حضرت علی را قبول داشتند. می‌فرماید:
این امام شما با همه‌ی این قدرت و مكنتی كه دارد، از دنیا به دو لباس مندرس (کهنه) اكتفا كرده