جلودار است پس خودش واقف و آگاه به مسائل اسلام است. یا اگر امام نیست، نوع دوم آن ماموم است. هر مامومی، یعنی هر كسی كه خودش لیاقت مقام امامت ندارد باید یك امامی، یك پیشوائی برای خود داشته باشد كه به او اقتدا كند. این را به شما بگویم. لفظ امام فقط برای دوازده امام وضع نشده است. امام یعنی پیشوا. حتی به پیشوایان كفر هم امام گفته می‌شود. «قاتِلوا اَئِمَهَ الكُفر» كه قرآن می‌گوید، ائمه جمع امام است؛ یعنی مقاتله كنید با پیشوایان كفر. پس لفظ امام لغتا برای دوازده امام وضع نشده است. منتهی از نظر ما شیعیان در درجه اول دوازده امام است بعد از دوازده امام، در زمان غیبت، كسانی را كه ائمه ما معین كرده‌اند منتهی بنحو كلی معین كرده‌اند. مثلا از حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه نقل شده که فرمود: «مجاری الامور بید العلماء بالله، الامناء علی حلاله و حرامه» جریان امور باید بدست كسانی باشد كه عالم به خدا باشند و بر حلال و حرام خدا امین باشند. یعنی اینها امام هستند. پس بنابراین امام یعنی پیشرو. منتهی دوازده امام بالنصّ داریم، بعد هم كسانی كه بطور كلی ائمه‌ی ما صفات آنها را ذكر كرده‌اند، آنها امام و رهبر می‌شوند و باید