باید موقع عمل به آن رهبر اقتدا بكند. بعد حضرت فرمود من كه امام شما هستم، از دنیای شما به دو لباس مندرس قناعت كردم. احتمال می‌دهند كه دو لباس یكی پیراهن باشد و یكی (ازار) که در اصطلاح كه حكم شلوار را دارد. احتمال هم می‌دهند آنطوری كه بعضی شراح گفته‌اند یكی عمامه باشد و دیگری پیراهن عربی. و از غذای دنیا هم به دو قرص نان، آن هم دو قرص نان جو با سبوس بوده است. بعد می‌فرماید كه البته شما قدرت ندارید اینجور باشید اما مرا كمك كنید. بخصوص كسانی كه استاندار و فرماندار از طرف یك رهبری هستند اگر روش آنها شبیه روش آن رهبر نباشد، قطعا در اركان حكومت و در اركان كشور تزلزل پیدا می‌شود.
اگر بخواهیم یك حكومت حقه‌ی عادلانه‌ای باشد، باید از آن بالا تا پائین همه یك مردمانی باشند كه آراسته و در خط رهبر باشند. از این جهت می‌فرماید كه به من كمك كنید، به ورع. اینجا احتمال می‌رود كه این تعبیرها برای این باشد كه یك نوع كارهائی را باید ترك كرد، یك كارهائی را باید انجام داد. به عبارت ساده‌تر، امور منفی و امور مثبت. «ورع» یعنی پرهیز كردن از چیزهائی كه منكر است. اجتهاد یعنی كوشش كردن در كارهائی كه باید