می‌كردند، پیروی كنند. شیعه‌هایش آنجور نیستند. لذا به دنبال جمله‌ی قبل می‌فرماید:
«اَلا وَ اِنَّكُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلك» می‌دانم كه شما قدرت ندارید كه اینطور مثل علی (ع) زندگی بكنید. علی كه خلیفه است، تمام بیت‌المال مسلمین زیر دست اوست، ولی برای زندگیش اینجور است. نه كاخی، نه آپارتمانی، نه تشكیلاتی، و نه غذاهای رنگارنگ و سفره‌های چرب و نرم، مثل این سفره‌های چرب و نرمی كه اشراف ما، اداری های ما، ادارات ما، اصلا اینها هیچ مطرح نبوده است.
خوب حالا می‌فرماید كه شما نمی‌توانید مثل علی (ع) بشوید. اما معنیش این است كه هیچ همراهی نكنید؟ «وَ لكِن اَعینُونی بِوَرعٍ وَ اِجتِهادٍ وَ عِفَّهٍ وَ سِداد» بیائید و به من كمك بكنید. ورع و ترس از خدا پیدا كنید كه لااقل سراغ حرام نروید. در اداره كه هستید لااقل به حقوق خود قناعت كنید و دزدی نكنید، رشوه نگیرید، كار مردم را لااقل انجام بدهید. نه اینكه حقوق بگیرید، رشوه هم بگیرید، به كار مردم هم نرسید، یك امضاء می‌خواهید بكنید، ده بار این بدبخت باید برود و بیاید. این شخصی كه پشت میز نشسته است هیچ فكر نمی‌كند كه این آدمی كه یك امضاء احتیاج دارد، امروز آمد اینجا یك روز كارش را تعطیل كرده است.