**صفحه=14@
الهی بر عرش توضیح داده شده در آیه 4 می فرماید:
الیه مرجعکم جمعیاً وعدالله حقاً انه یبدوا الخلق ثم یعیده
«بازگشت شما همه به سوی او خواهد بود این به حقیقت وعده خداست که او در اول خلق را بیافرید و آنگاه به سوی خود برمی گرداند.»
اشاره به این است که خداوند ابتداء خلق کرده و دوباره «اعاده» می کند و برمی گرداند که باز مربوط است به همه جهان خلقت نه فقط انسان.
الله یبداء الخلق ثم یعیده ثم الیه ترجعون**زیرنویس=سوره روم آیه 11.@
«خداست که نخست خلق را از عدم پدید آورد باز به مرگ باز می گرداند و آنگاه در قیامت به حضرت او رجوع خواهید کرد.»
در این آیه هم اعاده خلق آمده (که گفتیم منظور کل جهان است و حداقل منظومه شمسی) و هم رجعت انسان به خدا.
پس از بین کلماتی که در قرآن مربوط به قیامت است مثلاً از ریشه رجع- عود- آخرت- حشر، نشر و بسیاری کلمات دیگر کلمه «معاد» را انتخاب کردیم.
من حدس می زنم هیچ موضوعی در قرآن به اندازه معاد و قیامت آیه ای به خودش اختصاص نداده و با اینکه آیات کفر، ایمان و توحید زیاد است اما بخش عظیم آیات قرآن در مورد قیامت است.
این از خصوصیات ادیان مخصوصاً دین اسلام است (برخلاف مکاتب دیگر که بیشتر سعی می کنند جهان مادی را تبیین کنند) بعد جاودانی انسان را و معاد را بیشتر مورد توجه قرار داده و ما هم در تعلیم و تربیت مردم باید این شیوه قرآن را دنبال کنیم و اثر عمیقی در دل مردم ایجاد کنیم، یاد خدا، یاد مرگ و بهشت و جهنم، ثواب و عقاب را در دل مردم باید زنده کنیم زیرا ایمان به زندگی جاوید و سعادت ابدی است که انسان را پایدار در میدان نگه می دارد و باعث می شود انسان همه چیز خود را در راه خدا فدا کند
**زیرنویس=نمونه این پایداری و فداکاری همین روحیه شهادت طلبی در مردم ماست که معلول ایمان به خدا و سعادت ابدی آخرت است.@