**صفحه=100@
می کند. حتی خود انسان هم که در دنیا نتوانسته خودش را بشناسد آن موقع خودش را می شناسد اینجا چیزهای فراوانی به واسطه کارهای انسان ساخته شده که خود انسان هم متوجه آن نبوده است ولی در آخرت که پرده ها عقب می رود آن چیزها را می بیند مانند اینکه پشت پرده نمایش عده ای مشغول صحنه سازی هستند و ناگهان که پرده کنار می رود در یک لحظه تمام ساخته ها به نمایش گذاشته می شود لذا در روز قیامت برای آدم خیلی چیزها در مورد خودش نیز تازگی دارد.
وقتی انسان در صحرای محشر با کتاب ساخته شده خود مواجه می شود (کتابی که به خواست خداوند همه چیز در آن ثبت شده) در آن کتاب حقایقی را می بیند که تعجب می کند و گاهی می گوید:
یا ویلتنا مال هذا الکتاب لا یغادر صغیرة ولا کبیرة الا احصیها**زیرنویس=قسمتی از آیه 49- سوره کهف: وای بر ما این چگونه کتابی است که اعمال کوچک و بزرگ ما را سر مویی جانگذرده جز آنکه همه را احصاء کرده است.@
و حقایق برای خود انسان جلوه می کند.
بل الانسان علی نفسه بصیرة ولو القی معاذیره**زیرنویس=آیات 14 و 15 سوره قیامت: انسان بر نیک و بد خویش آگاه است هرچند برای خود عذر بیاورد.@
در آخرت همه چیز وجود انسان برای خودش است چون آنجا وجود، حرکت جدیدی ندارد و هرچه قبلاً تهیه کرده ایم یک دفعه به صورت نقد درآمده است. یعنی آنچه می بینیم بازتاب اعمال ارادی است که انجام داده ایم. البته رحمت خدا هم شامل انسان می شود و گرچه رحمت خدا سابق بر اعمال ماست اما اعمال ما هم در جذب آن مؤثر بوده است.
خداوند می فرماید:
به آن چه خودشان فرستادند چیزهایی هم از طرف ما اضافه می شود (که در قرآن بیشتر به فضل خدا تعبیر شده است) یعنی خداوند به انسانی که مستحق باشد اضافه بر اعمال به او رحمت می کند**زیرنویس=این بحث خیلی مهم است و ضمن این که جنبه معرفتی و جهان بینی دارد و باعث آشنایی با گذشته، آینده و مسیر حرکتمان می شود، فوق العاده می تواند برای ما سازنده باشد اگر جزء ذکرهای ما بشود.@