رفع محدودیت‌های زمانی و مکانی
هنگامی‌که اهل بهشت تمایل پیدا کنند جهنمی‌ها را ببینند، خداوند فاصله را برطرف ساخته و بهشتیان اصحاب جهنم را در آتش می‌بینند. جهنمی‌ها هم که بسیاری از آشنایان دنیایی خود را در بهشت می‌بینند به اهل بهشت می گویند از آب‌های گوارا و نعمت‌هایی که خداوند روزی شما کرده است به ما را بهره‌مند کنید. افیضوا علینا من الماء او مما رزقکم الله. (اعراف-50)
اهل بهشت (با این‌که اگر احساسات و عواطف دنیایی حاکم باشد با این‌همه نعمت که اهل بهشت دارند و آن‌همه بدبختی که برای آشنایانشان در جهنم وجود دارد، بهشتیان باید قسمتی از نعمت‌هایشان را به آن‌ها بدهند ولی مسئله چیز دیگری است.) می گویند: انّ الله حرمها علی الکافرین. خدا این‌ها را بر کافران حرام گردانیده است. این حرام، حرام دنیایی نیست بلکه حرام تکوینی است.
حرام دنیایی بدین معنی است که خداوند انجام عملی را برای ما منع کرده است. مثلاً: مشروب خواری حرام است ولی با ارتکاب گناه می‌‌توان خورد. اما حرام اخروی، حرام تکوینی است. بدین معنا که اهل جهنم ماهیت وجودیشان به گونه ای می‌باشد که قادر به استفاده از نعمت‌ها و روزی‌های بهشتی نمی‌باشند مثل درختی که احتیاج به غذا دارد ولی نمی‌تواند از غذای انسان استفاده کند.
در آیه‌ای دیگر هست که بهشتیان و جهنمیان می‌پرسند چرا شما را به دوزخ بردند؟ می‌گویند ما نمازگزار نبودیم و مسکینان را طعام نمی‌دادیم و با بیهودگان سخن بیهوده می‌گفتیم و روز قیامت را تکذیب می‌کردیم.
پس یکی از تفاوت‌های اساسی این جهان با آخرت این است که بسیاری از ارتباطات و نوع روابطی که بین ما و موجودات حاکم است (حتی در استفاده از نعمت‌ها و رنج‌های خاصی که انسان را آزار می‌دهد) عوض می شود.
روزی است که محدودیت‌ها می‌شکند و خفایا ظهور می‌کند.