**صفحه=97@
ناطقه انسان است.
در بحث اول گفتیم که طبق نظر فلاسفه ی اسلامی جدید و نیمه جدید روح «جسمانیة الحدوث» است یعنی در اثر تکامل «جسم» است که «روح» در مرحله ای به آن افاضه شده است و اصلاً جسم، روح را به وجود آورده و پرورش می دهد تا اینکه روح، مجرد کامل شده و از جسم جدا می شود و حالت دیگری پیدا می کند.
قیافه و حالتی که انسان در قیامت می گیرد، ساخته شده روح اوست که البته آن حالت را در این دنیا کسب کرده است. یعنی در دنیا واقعیات و صفات و فعلیت هایی در روح به وجود آمده که در آن جهان، آن صفات و روحیات در جسم هم مظهر پیدا می کند**زیرنویس=نمونه هایی را در آخر درس می گوئیم که چگونه جسم مظهر روحیات خواهد شد.@
نسبت دنیا و آخرت
مثل هایی که برای تشابه نسبت دنیا و آخرت زده اند هیچ یک نمی تواند حقیقت را بیان کند بلکه تا حدودی فهم مطلب را قریب می کند.
بعضی گفته اند دنیا مثل یک مدرسه است و آخرت مثل موقعی است که دانش آموز نتیجه ای را از مدرسه می گیرد: بچه ای که به مدرسه می رود، از زبان معلم، کلاس، تخته سیاه، کتاب درس و همچنین محیط، بر اندوخته های وجود خود مرتب اضافه می کند و بعد از دوازده سال که آمد بیرون با روز اولش خیلی تفاوت دارد و چیزهای زیادی اندوخته است که وقتی در سطح جامعه مشغول کار شد، زمانی که بخواهد از اندوخته های فکریش استفاده کند می فهمد که در آن دوره چه ساخته شده است.
بعضی گفته اند که دنیا نسبت به آخرت شبیه رحم مادر به دنیاست مثلاً: بسیاری از اعضای بدن ما، در رحم مادر اصلاً مورد استفاده نبوده و اگر درک و فهم داشتیم در آنجا هیچ به فکرمان هم