این است که زندگی طولانی و ابدی در بهشت که هیچگاه به پایان نمیرسد آیا پس از مدتی باعث بروز نوعی ملامت و ملالت و کسالت در انسان نمیگردد.
علت مطرح شدن چنین سؤالی برای ما احتمالاً به خاطر این است که ما با معیارهای دنیوی مقایسه میکنیم و از آخرت و غیب نیز خبر نداریم.
آیهای از قرآن کریم است که دلالت دارد بر این که بهشتیان هرچه را که تمایل و شهوت به آن داشته باشند، برایشان مهیا خواهد شد و فیها ما تشتهیه الانفس (سوره زخرف، آیه 71). پس اگر تمایل مبنی بر ایجاد تحول و دگرگونی در وضع و موقعیتی که دارند برایشان پیش بیاید و خواهان وضع جدیدی باشند مسلماً چنین خواسته و آرزویی برای آنان میسر و محقق خواهد بود. انسان دارای خلاقیت است و تنوع خواست و آرزوها یکی از خصوصیات انسان است که گاهی آرزوی پرواز کردن و داشتن فلان رفیق و فلان باغ و حورالعین و نظایر اینها را دارد و گاهی بالاتر از آنها را دارد که در جهان آخرت هرچه را میل داشته باشد خواهد داشت
حال به آیات قرآن نظر میکنیم تا از مطالب آخرت که بر ما پوشیده است آگاه شویم.
انّ الذین آمنوا و عملوا الصالحات کانت لهم جنات الفردوس نزلا خالدین فیها لایبغون عنها حولا (سوره کهف، آیه 107-108)
«آنهایی که مؤمن به خدا باشند و عمل صالح(*) داشته باشند،