**صفحه=45@
معاد گفته باشند مسلماً از خودشان نیست بلکه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم شنیده اند. حتی سخنان علی بن ابی طالب علیه السلام درباره معاد از وحی گرفته شده است. حال یا کلیات را از وحی گرفته و از آن استنباط فرموده اند یا اینکه جزئیات را هم از آن اخذ کرده اند.
یکی از مسائل مهم در اسلام این است که اگر کسی بخواهد مسلمان شود، لازم است شهادتین را بر زبان جاری سازد:
اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله.
«یعنی ابتدا اقرار به وجود خداوند و وحدانیت او و سپس به رسالت پیامبر.
شخص با اقرار به شهادتین مسلمان شده و احکام اسلام بر او جاری می گردد. حال آنکه معاد هم جزو اصول دین است. بنابراین چرا در موقع مسلمان شدن به کسی نمی گویند به معاد هم اعتراف کن؟ در صورتی که همه فقها منکر معاد را کافر دانسته اند. جالب است بدانیم علت آن چیست.
معلوم می شود عقیده به معاد مانند عقیده به توحید و رسالت پیامبر نیست بلکه نوع دیگری است.
اگر به رساله ها مراجعه کنید (مثلاً عروة الوثقی و حواشی آن)، چنین نوشته که منکر خدا و وحدانیت او و منکر رسالت پیامبر، کافر است. اما همین رساله ها به معاد که می رسند اکثراً آن را به عنوان یک موضوع ضروری دین مطرح کرده و منکر آن را هم کافر می دانند. (فقط نظر یکی از فقها را دیده ام که بدون طرح معاد به عنوان یک موضوع ضروری دین، منکر آن را کافر دانسته است).
ضروری دین به این معناست که درباره مطلبی از تعلیمات دینی، گفته ها و سخن ها آنقدر فراوان باشد که هرکس در بدو ورود به اسلام متوجه شود که مثلاً معاد، رستاخیز و جزای اعمال از ضروریات دین است. این موضوع آن چنان بدیهی است و اعمال و گفتار پیامبر و کلمات قرآن آنچنان مؤید آن است که هرکس بخواهد شش هزار و ششصد و شصت و شش (6666) آیه دارد**زیرنویس=مفسران و قراء در تعداد آیات قرآن اختلاف نظر دارند که البته این اختلاف به خاطر تقسیم بندی آیات است.@ و تا آنجایی که