بزرگ‌تر از تمام نعمت هاست.
(*پاورقی: التوبه- 72؛ آیات بعضی نعمات را که تا حدی قابل فهم است ذکر می کند و در مورد بقیه می فرماید: شما نمی توانید درک کنید. شبیه به انسانی که قبل از بلوغ نمی تواند احساسات و لذت های دوران بلوغ را درک کند.)
بسیاری از نعمات، امروز برای ما محسوس و قابل تصور نیست نه از راه عقل و نه از راه معیارهای پیشرفته امروز و این نیز به خاطر محدودیت هایی است که در جهان داریم فقط با تصدیق قرآن و روایات می‌توانیم مسائل را بپذیریم.
در دنیا ما انسان‌ها خیلی محدودیم و از آنجا که با محورهای محدود و خاصی می‌توانیم به مشاهده و تفکر بپردازیم بسیاری از چیزها را نمی‌بینیم و درنتیجه نسبت به آن‌ها بی‌اطلاع هستیم و لذت‌هایمان در محورهای خاصی دور می‌زند. درحالی که در آن جهان بسیاری از رابطه‌ها به هم می‌خورد و مرزهایی که ما را در این دنیا محدود می کنند درهم می‌شکنند.
به عنوان مثال، ما در این جهان احساس عاطفه‌ای نسبت به خویشاوندان خود داریم و این برای ما محدودیت هایی را به وجود می‌آورد. احساسات خاصی در ما نهفته است که روابط خاصی را بر ما تحمیل می‌نماید ولی در آن جهان روابط جدیدی به وجود می آید و آیات قرآن نیز تصریح دارد:
یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه. (عبس- 34 تا 36)
( آن روز که هرکس از برادرش می‌گریزد و از مادر و پدرش و زن و فرزندش هم می‌گریزد).
در آخرت تغییر روابط به گونه‌ای است که حتی امکان دارد، رابطه میان انسان با صمیمی‌ترین بستگان و دوستانش خصمانه باشد ولی با کسانی که اصلاً سابقه آشنائی نداشته بسیار صمیمی باشد. زیرا روابط بر مبنای فکری و عملی استوار است نه بر مبناهای نسبی، سببی و...
البته اگر نزدیکان انسان (مثلاً فرزندانش) در بهشت به وی ملحق شوند باعث خوشحالی فراوان اوست.
(هم به دلیل رابطه نسبی و هم به دلیل تناسب فکری و عملی) و قرآن می‌فرماید:
الحقنابهم ذریتهم.(*)
(*پاورقی: سوره طور آیه 22- ما فرزندانشان را به آن ها ملحق می کنیم.)
اما مثلاً همان پدر از فرزند دیگرش اگر کافر باشد گریزان است. (هر چند که در دنیا به او علاقه داشته است.)