@
شبهه اکل و مأکول:**زیرنویس=آکل یعنی خورنده و مأکول یعنی خورده شده، اولی اسم فاعل و دومی اسم مفعول از مصدر اکل هستند.@
اگر کسی یا حیوانی جسم دیگر و یا حیوان دیگری را بخورد مسلماً مقداری از بدن آن دیگری جزو بدن این یکی می شود. سئوال در این است که این مقدار ماده که مشترک بین چندین جسم است با کدام بدن محشور خواهد شد؟
این شبهه را وسیع تر نیز می توان مطرح کرد:
فرض کنید پس از مردن شخصی، درخت یا گیاهی از خاکش بروید و از بدنش تغذیه نماید نتیجتاً اجزاء وجود آن شخص در میوه های آن درخت رسوخ کرده و دیگران پس از تناول از میوه های آن درخت عناصری از بدن آن شخص را به خود جذب می کنند. و همچنین می دانید که سطح زمین دائماً در حال تغییر است پس انسان های جدید تبدیل به خاک و سپس تبدیل به مأکولات و خوردنی ها شده و بارها جزء وجود این و آن می گردند. یعنی از روزی که انسان به وجود آمده ده ها هزار سال کمتر یا بیشتر می گذرد. طی این مدت شاید بارها و بارها سطح زمین جزو وجود انسان هایی گشته و دوباره خاک شده است. حال اگر به حشر حیوانات نیز**زیرنویس=اذا الوحوش حشرت (تکویر- 5) که ممکن است نظر به حشر و نشر حیوانات باشد.@ معتقد باشیم مشکل چند برابر خواهد شد و پاسخ ما به این شبهه باید روشنگر صحت یا عدم صحت معاد جسمانی باشد.
شبهه دیگر:
بحث ظریف دیگری نیز وجود دارد که مقصود و هدف معاد جسمانی را از نظر زمانی جویا می شود. منظور این است که آیا جسم دوران جوانی و یا دوران پیری و یا جسم لحظه مرگ کدام یک برانگیخته خواهد شد؟