**صفحه=51@
یبعث من فی القبور**زیرنویس=و زمین را بنگری وقتی که خشک و بی گیاه باشد آنگاه باران بر آن فرو باریم تا سبز و خرم شود و نمو کند از هر نوع گیاه زوج بروید.- این آثار قدرت خداست و به خاطر آن است که خداوند قادر حق است و البته مردگان را زنده خواهد کرد و او محققاً بر همه چیز تواناست- و محققاً ساعت قیامت بی هیچ شکی خواهد آمد و خداوند به یقین، مردگان را از قبرها برانگیزد.@
شما زمین مرده را که بنگرید هنگامی که زمستان فرا می رسد و همین طور صحراهای خشک و بی آب و علف را که بنگرید هیچ آثار حیاتی در آن نمی یابید. حال آنکه ما آب را بر آن نازل می کنیم و چندی که گذشت همین موجودات مرده حرکت آغاز می کنند و انواع و اقسام گیاهان و درختان سبز و خرم در آن پدیدار می شوند.
قرآن چه لطیف و زیبا توجه می دهد. می گوید شما که منکر قیامت هستید، شما که از چگونگی احیاء این مرده ها و پوسیده ها متعجبانه و با انکار سخن می گوئید، بروید در پهنه این بیابان ها تا دریابید که چگونه پس از مرگ زنده می شوند.
قرآن سپس جالب تر و نغزتر سخن از زوجیت این موجودات به میان می آورد. می دانید قانون زوجیت در موجودات زنده از مطالبی است که «علم» اخیراً به کشف آن نائل آمده است. قرآن در روزگار هر چیزی را به صورت «زوج بهیج» معرفی کرده است. خداوند حق است و هم اوست که مرده ها را زنده می کند و بر همه چیز قدرت دارد. بنابراین درآمدن قیامت شکی نیست.
این استدلال از این نظر جالب است که چون انسان معمولاً به تدریج به محیط اطراف خود (به خاطر تماس دائمی با آن) عادت کرده و بی توجه می شود، این آیه به انسان تذکر می دهد. به مثالی از شهید استاد مطهری توجه کنید:
فکر کنید که کرمی در گوشه ای از درختی زندگی می کند. عمر او ممکن است یک هفته باشد. این کرم به هیچ وجه نمی تواند تشخیص بدهد برگی که او روی آن زندگی می کند به درخت عظیمی و این درخت عظیم به باغی و مجموعه این باغ به روستا یا شهری مرتبط است و عوامل گوناگونی از قبیل مردم، چاه آب، زمین