**صفحه=26@
خلاصه درس گذشته:
1- کلمه معاد و اسامی مختلف روز قیامت تشریح شد.
2- در قرآن، مرگ انسان با کلمه توفی یاد شده و چند مورد آیات مربوط به مرگ، برزخ و کیفیت انتقال انسان از دنیا به آخرت را توضیح دادیم.
3- مرگ فنا نیست و پس از آن رجعت است و احتمالاً وجه تسمیه معاد همین است.
بحث امروز اثبات این مسئله است که انسان با مرگ نمی میرد بلکه به ابدیت می پیوندد و وارد شرایط جدیدی می شود.
در این بحث اشاره هایی به مسئله تکامل شده است و ما به همان اندازه که مربوط به بحث می شود به آن می پردازیم.
انسان در پرتو بعد الهیش با مرگ نابود نمی شود بلکه به ابدیت می پیوندد**زیرنویس=در توضیح عبارت «به ابدیت می پیوندد» گفتیم آنچه باعث می شود که انسان از بین نرود بعد روحانی انسان است (همان بعد الهی که به «روح» و «نفس» تعبیر کردیم و همه ابعاد و آثارش شناخته شده نیست) نه بعد جسمانی (همان مواد تشکیل دهنده ارگانیزم بدن).
البته عبارت «روح به ابدیت می پیوندد» کمی شاعرانه (غیر واقعی) است به این دلیل که روح، هیچگاه ارتباطش از ابدیت قطع نیست بلکه فقط به دلیل تعلق و گرفتاریش در ماده (بدن انسان) ارتباطش با عالم معنا و ابدیت مقداری ضعیف است ولی پس از مرگ که محدودیتش قطع شود به کلی به موجودات «غیر مادی» و «همیشه ماندنی» می پیوندد.@ انسان را با همه ارزش های والا که برایش شناختیم در محدوده ای چند ساله در