**صفحه=56@
اگرچه ممکن است برای آنها این سختی شیرین باشد.
یک کارگر معدن را در نظر بگیرید. در آن هوای مسموم و دودآلود کار می کند ولی سهم امامش را هم می دهد تا به مصرف فقراء برسد. عده ای دیگر برعکس همه چیز را برای خود می خواهند. گویی همه چیز خلق شده تا آنان در عیش و عشرت به سر برند. بلکه به مال و هستی دیگران تجاوز می کنند و تمام عمر ننگینشان را با مال مردم به شهوترانی می پردازند. شب ها را در عشرت کده ها می گذرانند و روزها بی خوابی شب را جبران می کنند.
آن یکی با آن همه خوبی و این یکی با این همه فساد کدامین عدالت حکم می کنند که هر دوی اینها خاک شوند و همه چیز به یک شکل تمام گردد؟ این با عدالت خداوند سازگار نیست. عدالت او ایجاب می کند که پس از راهنمایی و اعطاء عقل و قرار دادن چراغ و راهنمایی فرا راهمان میان آن کس که آن راه را انتخاب کرد با کسی که این راه را انتخاب کرده تفاوت بگذارد.
آری باید مردی که از حجله عروسی به میدان جنگ رفته و برای خدا شهید می شود با آن کسی که تمام جوانیش را صرف عیاشی و تجاوز و فجور و ظلم می کند تفاوت داشته باشد. این استدلال قرآن است که باید به همین دلیل قیامت و حساب وجود داشته باشد.
آیا آدم های با تقوایی که حاضر نیستند به اندازه ی یک پر مگس به کسی ظلم کنند با کسانی که بمب را در معابر عمومی کار گذاشته و گروهی از مردم بی گناه را یک جا شهید می کنند، برابرند؟ یکی برای اصلاح مردم و دیگری برای فساد جامعه تلاش می کند، آیا پس از مرگ، نتیجه تلاش هر دو یکی است؟ قرآن با استفهام انکاری با قسمیه مواجه می شود.
بنابراین بر حسب آیات بسیاری که در قرآن داریم یکی از اسرار قیامت این است که حساب های دنیا باید تصفیه شود.
به آیه دیگری توجه کنید:
من عمل صالحاً فلنفسه و من اساء فعلیها ثم الی ربکم ترجعون