**صفحه=136@
كمك كننده را دارد، جهت درست انقلاب را مشخص میکند و مردم را به آن جهت هدایت می نماید و آن ها را در پیمودن این راه كمك میکند. این اساسیترین نقش حزب است. البته وقتی كه یك حزب با این تعهدات در مردم آبرو، وجهه و حیثیت داشت، طبیعی ست كه بیشترین وزنه ی سیاسی در كشور نیز خواهد بود. زیرا كه مردم برای مثلاً كاندیداهای مجلس شورا نظر حزب را جویا میشوند، فرضاً برای كاندیدای ریاست جمهوری، رأی حزب را پذیرا میشوند. این آبروی سیاسی، خود مقدمهی نفوذ سیاسی برای حزب است كه آن وقت دستگاههای قانونگذاری یا دستگاههای اجرایی در اختیار حزب قرار میگیرد.
این طور نیست كه حزب از اول به قصد تصرف این مواضع حركت كند، به هیچ وجه این نیست، به خصوص حزب ما این طور نیست. دلیلش هم این است كه ما تاكنون ثابت كرده و نشان دادهایم كه كاندیداهای غیر حزبی زیاد داشتهایم. در میان كاندیداهای مجلس شورای اسلامی كه ما داشتیم شاید نیمی غیر حزبی در آن بود. كاندیدای ریاست جمهوری ما قبلاً آقای رجایی بود كه غیر حزبی بود. كاندیدای نخست وزیری ما - كه براساس او زد و خورد زیادی با بنی صدر پیدا شد - آقای رجایی بود كه غیر حزبی بود. این طور است كه ما تعصب و پایبندی قطعی نداریم به این كه بایستی حتماً افراد حزب در مراكز حساس گماشته شوند، بلكه تعهد داریم كه مردم هدایت شوند و كار مملكت راه بیفتد، منتها چون این حزب حیثیتی در نظر مردم دارد، لذا كسانی را كه حزب در بخشی معین میکند مردم می پذیرند و همپای حزب حركت میکنند.