**صفحه=168@
آن می‌گفت بله ما یك گل زدیم به اسرائیل. مردم خوشحال بودند كه آره ما در میدان ورزش این كار را كردیم، گرچه توی همین هیجان مردم، بغض نسبت به اسرائیل هم بدون این كه خود دستگاه مایل باشد و راضی باشد به چشم می‌آمد، یعنی نشان می‌داد كه مردم آن قدر از اسرائیل بدشان می‌آید كه یك گل هم كه به او زده شد، خوشحال هستند، لكن دستگاه نظرش این نبود. حالا این یك نمونه اش بود. اما از این قبیل فراوان است. مسابقات فوتبال این طرف آن طرف به طوری بود كه بچه ها از سطح مثلاً دبستان تا سطح بالای دبیرستان و شاید هم بتوانم بگویم بالاتر در بعضی جاها، جوان‌ها در كوچه ها، كارشان فوتبال بود و از هیچ گذری آدم عبور نمی‌کرد كه یك زمین فوتبال مصنوعی محدودی با ابعاد كوچكی درست نشده باشد و عده‌ای از كوچك و بزرگ با یك دانه توپ مشغول نشده باشند و برای عابر بیچاره واقعاً مصیبتی بود و همسایه ها به طریق اولی.
بنده با توجه به این كه دستگاه این شعله‌ی هوس مردم به ورزش را كه در واقع یك نوع پوچی در آن حالت شدت شوق مردم بود میدان می‌داد، یكی دو بار در سخنرانی‌هایی كه داشتم موضوع را نقل كردم، در چند اجتماع بزرگ در مشهد، البته شاید یك وقتی هم در تهران در یك سخنرانی حسابی به این مسأله رسیدم كه ورزش الآن چه نقشی را در جامعه‌ی ما بازی می‌کند و چگونه از آن استفاده‌ی سوء سیاسی می‌شود و دستگاه‌ها از ترویج ورزش چقدر خیر مردم را می‌خواهند و چقدر اغراض را تعقیب می‌کنند. این را خوب در سخنرانی تشریح كردم و سال 53 كه بنده دستگیر شدم - آن نوبت سال 53 كه قدری سخت بود و خوب اوضاع آن سال‌ها را كسانی كه دست اندر كار بودند می‌دانند كه زندان‌ها خیلی مشكل بود - در بازجویی ها با كمال تعجب از من سؤال شد كه شما به چه انگیزه‌ای بر ضد ورزش حرف زدید. ما دیدیم كه این تیر ما در تاریكی چه به هدف خورده بود. و واقعاً آن ها را عصبانی كرده بود، كه كلی ما مجبور شدیم در بازجویی ها دلیل بیاوریم كه معلوم شود ما یك غرض خیلی بدی نداشتیم و این را به صورت یك انگیزه‌ی مثلاً فرض كنید اجتماعی مطرح كردم.
منظور این است كه دستگاه ساواك با آن اهمیتی كه به آن مسائل گوناگون سیاسی می‌داد روی این مسأله تا این حد حساسیت داشت. از این جا می‌شود فهمید كه تا چقدر دستگاه آن روز به مساله‌ی ورزش از دیدگاه سیاسی اهمیت می‌داد.
س: نظر جناب عالی نسبت به حضور در میدان‌های بین المللی چیست و چه رسالتی را در این زمینه تبیین می‌فرمایید؟
ج: من موافقم با حضور در میدان‌های بین المللی، كاملاً موافقم. هیچ دلیلی ندارد وقتی كه ما ورزشكار داریم در میدان مسابقات جهانی شركت نكنیم. البته در این جا هم سخن همان سخنی ست كه قبلاً گفته شد و این كار باید جدای از نظام ارزشی جامعه انجام نگیرد. یعنی وقتی كسی می‌خواهد برود در مسابقات جهانی، هر نوع مسابقه ای، مسابقات بین المللی یا از كل جهان یا منطقه‌ای یا غیره شركت كند، باید با هدف انقلابی برود. یعنی باید برود برای این كه انقلابش را، كشورش را، ملتش را به آنها معرفی كند. مستوره ی انسان‌های قهرمان افسانه ای ایران را به دنیا نشان بدهد و چقدر من خشنود شدم وقتی كه دیدم