**صفحه=55@
داشته باشید. ما چگونه می‌توانیم در جامعه‌ای كه پانزده ماه در حال جنگ است، مساله‌ی گرانی را ببینیم اما به ارتباط آن با جنگ توجه نكنیم؟ وقتی ما بندر نداریم و ظرفیت بندری‌مان نصف اوقات عادی ست، وقتی كه منطقه‌ی دریایی ما یك منطقه‌ی جنگی ست و کشتی‌ها در آن جا با اشكالات زیادی مواجه می‌شوند، وقتی كه در همین بنادر موجود خودمان احتمالاً کشتی‌ها زیر آتش مستقیم دشمن قرار می‌گیرند، وقتی كه اقتصاد ما به نفت وابسته است و نفت ما دچار این همه بحران جهانی ست، شما فكر می‌کنید آیا ما می‌توانیم از آثار درجه‌یك و دو و سه این عوامل كه از جمله بیكاری، گرانی و كمبود ارزاق است خودمان را برحذر داریم؟! من انكار نمی‌کنم كه خباثت، تنگ نظری و كوردلی بعضی سوء استفاده چی ها كه از رفاه برخوردارند و مشغول سوء استفاده هستند در این عمل مؤثر است، و مشخصاً چنین چیزی وجود دارد، اما اینها از همان عوامل درجه‌ی دوم است كه یقیناً عامل درجه‌ی یك چیز دیگری ست و آن عامل درجه‌ی یك همان چیزهایی است كه به آن اشاره كردیم.
بنابراین ما طرح‌های اقتصادی را كه هدف اصلی آن ایجاد هم سطحی میان فقیر و غنی ست همچنان جزء هدف‌های والای خودمان داریم و هنوز دلمان برای محرومان می‌تپد و همچنان كه اسلام الهام می‌دهد، هدف ما بیرون آوردن اینها از محرومیت زندگی مستمندانه است و این جزء بالاترین هدف‌های ماست. اما واقعیت همان چیزهایی است كه گفتم، لذا باید ببینیم تا چه اندازه می‌توانیم در جهت این هدف حركت بكنیم. البته تصدیق می‌کنید كه با وجود این واقعیت‌های تلخ، حركت نمی‌تواند حركت تندی باشد.
س: آقای نخست وزیر اعلام كردند سال آینده سال برنامه ریزی ست و می‌دانیم به همان اندازه كه آرمان‌ها و هدف‌ها مهم است برنامه ریزی نیز برای اجرای آنها ضرورت و اهمیت دارد. لذا بفرمایید چه برنامه‌هایی در اولویت سال آینده قرار خواهد گرفت؟ و از جمله در حوزه‌ی مسائل اقتصادی، چه برنامه‌هایی به طور مشخص خواهیم داشت یا باید داشته باشیم؟
ج: برنامه‌های سال آینده عمدتاً در سه حوزه خواهد بود:
1- حوزه‌ی مسائل اقتصادی، 2- حوزه‌ی مسائل خودكفایی، 3- حوزه‌ی مسائل اداری. ما باید برای این سه حوزه‌ی كار، برنامه ریزی جدی بكنیم.
اما در زمینه‌ی مسائل اقتصادی آنچه برای ما مهم است مساله‌ی زمین، مساله‌ی كشاورزی، و مساله‌ی تنظیم صادرات و واردات است. لذا اگر ما بتوانیم برنامه ریزی دراز مدت و میان مدتی انجام دهیم، ایجاد یك نسبت منطقی و متعادلی میان صادرات و واردات کرده‌ایم. اینها عمده‌ترین مسائلی ست كه باید برای آنها برنامه ریزی كنیم و همچنین در مورد بخش صنعت كه البته بیشتر به خودكفایی مربوط می‌شود و بخش مهم مسأله است، صنایع سنگین و صنایع مادر، مثل ذوب آهن و مس و این قبیل كارها الآن در پتروشیمی انجام می‌گیرد كه این ها صنایع مادر هستند و ارزش حیاتی دارند. لذا بیشتر برنامه ریزی‌ها در این جهت صورت می‌گیرد.
س: تاكنون مجلس شورای اسلامی یكی دو بار به دولت تذكر و اخطار داده است كه در مورد اجرای