**صفحه=216@
قابل فهم و قبول نبود، اما بعد از گذشت زمان برای انسان روشن می‌شد كه جز آن دید و آن بینش هیچ برداشت و تلقی دیگری درست نبوده است و به قول مرحوم آیة الله طالقانی - كه با حالت سرشار از تعجب گفته بودند - گویی به این مرد الهام می‌شود. و حقیقت همین است كه انسان گاهی چیزهایی شبیه الهام الهی را مشاهده می‌کند. و بعید هم نیست خدای متعال بنده ی صالحی مثل ایشان را هدایت و راهنمایی كند.
س: حدود پنج ماه است كه دولت برادر مهندس موسوی مشغول به كار شده است. به نظر جناب عالی این دولت تا چه حد توانسته است در اجرای قانون اساسی كشور در ابعاد مختلف و موضع گیری های سیاسی در برابر دوستان و دشمنان انقلاب موفق باشد؟
ج: در مجموع باید بگویم موفقیت ایشان خیلی زیاد بوده است، لكن ممكن است این موفقیت را در زندگی عینی مردم خیلی زیاد نشود لمس كرد. اما وقتی ما توجه داشته باشیم كه هنگام تشكیل دولت آقای مهندس موسوی مملكت درچه وضعی بود، یعنی سیاستش و مخصوصاً سیاست خارجی اش و وضع امنیت داخلی یا اقتصادی و ارز و نفت و بسیاری چیزهای دیگر مثل مبادلات بازرگانی خارجی؛ و امروز در چه وضعیتی ست، آن وقت می فهمیم در زمان دولت ایشان چه پیشرفت‌هایی داشتیم و این پیشرفت‌های زیاد به این معنا نیست كه ما خودمان را قانع كنیم یا احساس كنیم از وضعیت عینی جامعه راضی هستیم. به هیچ وجه این طور نیست. ولی گذشته از ویرانی های پیش از انقلاب، در طول دوران كوتاه بعد از انقلاب هم ضربات زیادی به این انقلاب وارد آمد كه این ضربات به این زودی جبران پذیر نیست. لذا تلاش مستمر بیشتری لازم داریم. اما آنچه در این مدت كوتاه انجام گرفته حجم و كیفیت بسیار بالایی دارد و خود این توانستن و انجام شدن را ما موفقیت بزرگی می‌دانیم.
س: به موجب قانون اساسی یكی از مسؤولیت‌های شما تنظیم روابط سه قوه است. اولاً اكنون این روابط چگونه تنظیم می‌شود؟ ثانیاً به طوركلی چه نظری در مورد پیشرفت كارهای هر یك از سه قوه در طول ریاست جمهوری خود دارید؟ ثالثاً چه رهنمودهایی را برای این قوا ارائه می‌دهید؟
ج: در مورد این كه این تنظیم چگونه انجام می‌شود باید بگویم ما در این راه داریم تجربه‌های نخستین خودمان را می گذرانیم و در زمان اولین ریاست جمهوری ایران این تنظیم انجام نمی‌شد؛ زیرا كه آن ریاست جمهوری (بنی صدر) با همه‌ی ارگان‌های این مملكت طرف بود و خود را به جای همه‌ی این ارگان‌ها به حساب می‌آورد. لذا طبیعی بود كه نمی‌توانست از موضع قانونی با آن ارگان‌ها برخورد داشته باشد و به وظیفه‌ی قانونی خود كه تنظیم آن ارگان‌هاست عمل كند. آن روز با قوه‌ی قضاییه بیش از آنچه بخواهد مبادلات اصلاحی و تنظیمی‌داشته باشد معارضات سیاسی و خشم آلود داشت. با قوه‌ی مقننه و بخصوص شورای نگهبان برخوردی بغض آلود و كینه توزانه داشت. قوه‌ی مجریه را كه خود او در رأس آن قرار داشت از خودش بیگانه می دانست و حتی شاید برای یكبار هم در جلسات هیأت دولت شركت نكرد. پس بدین لحاظ این كار در آن زمان انجام نمی‌شد. دوره ی دوم ریاست جمهوری هم چندان فرصتی نشد كه این كار انجام گیرد و ما امروز بعد از گذشت دو سال و اندی از شروع ولادت نهاد ریاست جمهوری