**صفحه=190@
س: در این جا مقصود از دانشجویان جدید، دانشجویانی هستند كه تاكنون دانشجو نبوده‌اند و تازه می‌خواهند به دانشگاه وارد شوند.
ج: فرقی نمی‌کند. منتها شما قبلاً به اختلافات ایدئولوژیك اشاره كردید و حالا به اختلافات سیاسی و عقیدتی، اختلافات سیاسی اگر در حد محاربه نباشد، می‌شود پذیرفت. مثلاً اگر عقیده‌ی كسی یك مقدار تندروی و یا كندروی درباره‌ی بعضی دولت‌ها و سیاست‌ها در دنیاست، این چیزی نیست كه ما بتوانیم در امر گزینش دانشجو تأثیر دهیم.
س: از آن جا كه قشر جوان مسلمان خصوصاً دانشجویان نیاز حیاتی به آشنایی با اندیشه‌های اسلامی‌داشته و دارند و در تحقق این مهم، روحانیت اندیشمند خط امام مسؤولیت سنگینی برعهده دارد، شما تاكنون چه اقداماتی در این زمینه به عمل آورده اید؟
ج: متأسفانه باید بگویم شخصاً هیچ كاری نکرده‌ام و گرفتاری‌های بعد از انقلاب به من و بعضی از همفكرانم این فرصت راكه به كارهای فكری باب دانشگاه‌ها بپردازیم نداده و اگر هم گاهی سخنرانی، یا جلسه و بحثی این جا و آن جا با دانشجویان داشتیم، این را نمی‌توان به حساب یك كار اصیل و اساسی گذاشت.
البته قبل از انقلاب حرکت‌ها و كارهایی می‌کردیم كه حالا آیا آن حرکت‌ها چقدر ارزش داشته باشد نمی‌دانم، ولی ما دلمان را خوش كرده بودیم كه كار می‌کنیم و در رابطه با دانشجو و دانشگاه هستیم. اما بعد از انقلاب در این گونه فعالیت‌ها به روی ما بسته شده است و عمدتاً كارهای سیاست جلو این كارهای را گرفته، ولی خوشبختانه در عالم روحانیت و حوزه‌های علمیه، كسانی هستند كه فراغتی دارند و ضمناً گرفتاری ما را هم ندارند. لذا باید به سراغ آنها رفت.
س: افراد دانشجوی فعال در ارگان‌های انقلابی و دولتی بر سر دو راهی قرار گرفته‌اند كه با بازگشایی دانشگاه چه كنند. آیا در دانشگاه به تحصیل ادامه دهند و یا به كار در ارگان‌ها بپردازند؟ و با توجه به این كه برنامه‌های دانشگاه به گونه‌ای ست كه همه نمی‌توانند هر دو را با هم ادامه دهند، توصیه و رهنمود شما در این رابطه چیست؟
ج: این از مشكلاتی ست كه باید نشست و واقعاً برای آن راه حلی پیدا كرد. البته ارگان‌های انقلابی دو نوعند. بعضی مثل سپاه، كه اگر دانشجویان كار مؤثری در آن جا ندارند و به عنوان فرماندهی كوچكی مثلاً فرماندهی یك جمع 20 یا 30 نفری و یا به عنوان یك سپاهی كار می‌کنند، اینها برگردند به دانشگاه. چون خوشبختانه داوطلب برای جبهه‌های جنگ به اندازه‌ی لازم هست. یا اگر در جهاد مثلاً كارهای غیر تخصصی را انجام می‌دهند - چون در جهاد هم كارهای غیر تخصصی فراوانی انجام می‌شود - اینها هم برگردند به دانشگاه. برای این كه وجود آنها در دانشگاه لازمتر است، بخصوص كه حالا تجربه‌ی كار هم پیدا کرده‌اند و با پختگی بیشتری وارد دانشگاه می‌شوند. اما اگر بعضی از این دانشجویان در جاهایی نقش‌های اساسی و تعیین كننده دارند و در صورتی كه مثلاً فلان دانشجواز فلان بخش سپاه بیرون بیاید آن جا اصلاً به طور كل متوقف می‌شود یا همین طور در جهاد و یا در کارخانه‌ها كه این گونه موارد درباره‌ی