**صفحه=48@
ناراحت بشوند. من فكر می‌کنم شما به عنوان یك خبرنگار و فردی كه علاقه‌ای به ایران و به انقلاب دارد خیلی خوب است كه واقعیت را برای كسانی كه این طور فكر می‌کنند روشن كنید.
س: این طور كه من حس كردم سیاست خارجی ایران براساس فاصله گرایی ست. یعنی برای مثال قبل از آن كه آقای بنی صدر به فرانسه بروند، فرانسه اگر دوست ایران نبود لااقل دشمن ایران هم نبود. یعنی سیاست خارجی شما ضعیف است. من می‌خواهم روش سیاست خارجی ایران را بدانم. ایران به چه كسی دشمن و به چه كسی دوست می‌گوید؟
ج: سیاست خارجی ما ضعیف نیست. قبول می‌کنم كه تلاش و فعالیت سیاسی ما كم است، اما سیاست خارجی ما خطوط روشنی دارد. ما كشورهای جهان را به كشورهای برادر و دوست، بی طرف، و دشمن تقسیم کرده‌ایم.
دشمن آن دولتی است كه به ما تعرض می‌کند. هر دولتی كه به ما تعرض و حمله نكند، دشمن ما نیست و از نظر ما یا بی طرف، یا دوست و یا برادر است. فرانسه را هم كه شما می‌گویید، قبل از رفتن بنی صدر در جریان محاصره‌ی اقتصادی علیه كشور ما شركت داشت. كشور دوست و حتی بی طرف هم برای ما نبود. در اروپا اگر دو سه دولت بزرگ بودند كه در محاصره‌ی اقتصادی به طور فعال علیه ما شركت كردند در صف مقدم آن ها فرانسه بود. ما با فرانسه هیچ وقت قصد خصومت نداشتیم، به خصوص با خاطرات شیرینی كه از اقامت رهبرمان در فرانسه داشتیم. اما وقتی كه فرانسه در محاصره‌ی اقتصادی شركت كرد و علی رغم این كه ما در فرانسه اموال و كالاهای نظامی داشتیم، آنها را به ما نداد و منصرف شد و توقیف كرد - كه هنوز هم مقداری از اموال ما در فرانسه هست - احساس كردیم كه حكومت فرانسه با ما دوست نیست.
البته بعد از آن كه رئیس جمهور جدیدی در فرانسه بر سر كار آمد و روابط صمیمانه‌ای را با اسرائیل آغاز كرد، برای ما كه با اسرائیل یك خصومت عنصری و استراتژیك داریم، بیشتر روشن شد كه فرانسه نمی‌تواند با ما دوست باشد. همچنین بعد از آن كه مجرمین سیاسی و غیر سیاسی كشور ما را پناه داد بیشتر برای ما روشن شد كه فرانسه به ما حمله می‌کند و خصومت دارد و متعرض ما می‌شود. شما فكر می‌کنید كه حمله به یك ملت و دولت فقط در حمله‌ی نظامی خلاصه می‌شود؟
یقیناً این طور نیست و تعرض اقتصادی، سیاسی كمتر از تعرض نظامی نیست. بنابراین فرانسه كه مورد مثال شماست به هیچ وجه یك كشور دوست نیست. اما این خصومت و عدم دوستی را او شروع كرده است. این خصومت، از محاصره‌ی اقتصادی و توقیف اموال ما و همچنین روابط صمیمانه با اسرائیل شروع می‌شود، از ارتباط صمیمانه و تجهیز دشمن ما یعنی عراق شروع می‌شود. میراژهای فرانسوی را كه در کشور ما سرنگون می‌شوند، چه كسی به عراق فروخته و چه كسی برای آنها كارشناس فرستاده است تا آن را به عراقی‌ها تحویل دهند؟ آیا غیر از فرانسه كشور دیگری هست؟ بنابراین ما شروع به خصومت نكردیم و فرانسه بود كه این خصومت را شروع كرد.
از این كه بگذریم ما با اغلب كشورهای جهان دوستیم. با بعضی مثل دولت شما برادر هستیم و آن را دوست خود می‌دانیم. هیچ گونه كمكی از طرف او به ما نشده و انتظار كمكی نیز نداشته‌ایم، نه كمك