باید بانک‌ها را از طبیعتی سودخواهانه دور نگاه داشت
نکته‌ی بسیار مهمی که در جزوه‌ی مواضع حزب جمهوری اسلامی روی آن تکیه گردیده این است که ما باید بانک‌ها را از طبیعت سودخواهی دور نگاه داریم. اگر بانک متعلق به بخش خصوصی باشد طبعاً به خاطر در آمد و سود بیشتر تأسیس شده و به کار ادامه می‌دهد لذا ما بانک‌ها را دولتی کرده‌ایم و این مؤسسات را از انحصار بخش خصوصی درآورده‌ایم. از سوی دیگر، خدماتی که دولت برای مردم انجام می‌دهد به هدف سود جویی انجام نمی‌پذیرد؛ به عنوان مثال وزارت نیرو که یک سازمان دولتی است با سرمایه عظیمی که به کار می‌اندازد اقدام به تولید وسایل برقی و احداث کارخانجات تولید برق می‌نماید و هر ساله مبالغی را خرج می‌کند و با آن که بابت مصرف آب و برق از مردم پول می‌گیرد در نهایت همانند بسیاری از مؤسسات دولتی یک سازمان دارای رفت و آمد نبوده و بلکه وزارت خانه ای است که هر ساله بودجه‌ای را به خود اختصاص می‌دهد و اصولاً فلسفه تشکیل دولت‌ها این است که با سرمایه‌های مردم کارهای مربوط به جامعه را به نحو مطلوب و مؤثری انجام دهند.
بنابراین بانک‌ها نیز که به قصد جذب و تمرکز سرمایه‌های سرگردان مردم و در نتیجه استفاده از آن ها در راهی که به نفع جامعه و صاحبان پول تمام شود تأسیس شده‌اند گاهی با نظر سودجویی مورد نظر قرار می‌گیرند و زمانی هم دولت بانک‌ها را به صورت وسیله‌ای پول ساز در نظر نگرفته و بلکه آن را وسیله‌ای در جهت بهبود وضع جامعه و مستضعفان به حساب می‌آورد. بنابراین در این فرض دوم بانک دیگر یک مؤسسه سودده نبوده و بلکه، نهادی همانند دیگر سازمان‌های دولتی است که در نهایت ضرر نمی‌کند و به‌اندازه‌ی مجموع هزینه‌هایی که در ارتباط با کارمندان، تأسیسات،