«من احتقر مؤمنا فقیرا لفقره لقد حارب ا...»
(کسی که مؤمن فقیری را برای فقرش تحقیر کند مانند کسی است که با خدا جنگیده.)
هرگاه کسی را به واسطه‌ی فقرش تحقیر کنیم مانند این است که با ارزش‌ها، معیارها و سنن الهی جنگیده‌ایم زیرا ما با خدا که نمی‌توانیم بجنگیم و تنها با زیر پای گذاشتن معیارهای الهی است که با خدا جنگیده‌ایم چون در این صورت با راه و روشی که پروردگار برای انسان‌ها تعیین فرموده است مبارزه کردیم.
در جای دیگر پیامبر(ص) می‌فرمایند:
«من اذا مومنا فقیرا بغیر حق فکانما حرم الکعبه عشر مرات»
(کسی که مؤمن فقیری را بنا حق آزار کند مانند کسی است که ده بار خانه‌ی کعبه را خراب کرده است.)
گاهی از اوقات انسان فکر می‌کند که شاید این روایات اغراق آمیز و تهدیدهایی ترسانده باشند در حالی که با استدلال می‌توان به فلسفه وجودی روایات مزبور پی برد. اگر شخصی چه فقیر و یا غنی مرتکب عمل خلاف و زشتی شد مستحق مجازات است و تعذیرش می‌کنیم اما اگر به خاطر فقر او را مورد ایذاء قرار دهیم مثل این است که ده بار خانه‌ی کعبه را حرم الکعبه عشر مرات، خراب کرده‌ایم زیرا فلسفه وجودی خانه کعبه این است که انسان‌ها رابطه خود را با خدا مستحکم ساخته و به عبادت بپردازند و به تثبیت و تقویت معیارهای واقعی مبادرت ورزیده به خدا نزدیک شوند و این فعالیت‌ها در جامعه انسانی اثرات مثبت بر جای گذارد. آیات قرآن مبین اهداف فوق است. حال اگر خانه کعبه باشد و در کنار آن، انسان شخصی را به واسطه‌ی فقر مورد