به عنوان معیار و ملاک برتری پذیرفته در مقابل ثروتمند تا کمر خم می‌شود و از مقابل فقیر بی اعتنا می‌گذرد در واقع خدا را رها کرده و به دنبال هدف دیگری رفته است. در صورت حاکم بودن چنین روحیه‌ای در عموم مردم، خطر بزرگی جامعه را تهدید می‌کند و مردم دچار نوعی شرک معنوی گشته و از مسیر صحیح خداپرستی به دور می‌افتند.
به همین منظور است که امام صادق(ع) در تفسیر روایت پیامبر(ص) می‌فرمایند کسی که قلباً تواضع در مقابل ثروت را قبول داشته باشد تمام دینش را از دست داده و کسی که به خاطر منفعت طلبی‌های دنیوی با زبان یا بدن خود در مقابل پول کرنش و تواضع کرد دوسوم دین خود را از دست داده است ولی اگر عقیده‌ی قلبی انسان هم چنین بود در این حال دیگر دچار انحراف فکری شده و نمی‌تواند همراه دین حرکت کند و اگر تفکر عمومی جامعه بر این مبنا استوار باشد آن وقت جامعه مادی می‌شود و حکومت فضائل جای خود را به حکومت سرمایه داده و همه چیز از دست می‌رود. روایت دیگری است از امام رضا(ع) که می‌فرمایند:
«کسی که فقیری را ملاقات کند پس سلام کند بر فقیر غیر از سلامی که به غنی کرده، خدا را در روز قیامت ملاقات می‌کند در حالی که بر او غضبناک است.»
روایت ساده و در عین حال عمیقی است و شرح حال وصف برخوردهای بسیاری از کسان است که در جوامع غیر اسلامی زندگی می‌کنند. آیات قرآن تصریح دارد ما به ملاقات خدا می‌رویم، حال لازم نیست خدا جسم باشد تا بتوانیم او را ببینیم در نهایت به نقطه‌ای می‌رسیم که به آن «لقاء الله» می‌گوییم و در آنجا با غضب پروردگار روبرو می‌شویم. حدیث فوق حاکی از دستور اخلاقی بسیار