شد. قرآن آن ها را نصیحت می‌کند و می‌فرماید که شما در مقابل حضرت موسی(ع) نیز همین بهانه را می‌گرفتید و لجاجت و عناد می‌کردید، میثاق‌های خداوند را شکسته و انبیاء خدا را می‌کشتید،(*) به آیات خدا کافر شدید، به حضرت مریم بهتان زده و سپس مدعی قتل حضرت مسیح(ع) شدید، راه خدا را سد کرده و مانع رشد مردم گشتید. پس خداوند به خاطر این مظالم و کج روی‌ها آن ها را تنبیه کرده و بسیاری چیزهای حلال را بر آنان حرام کرده و آنان را از خیلی چیزها محروم کرده است.
سپس به آیه‌ی ربا می‌رسد:
«وَ اَخذِهمُ الربّوا و قَد نُهُوا عنهُ و اَکلهم اَموالَ الناّس بِالباطلِ و اعتَدنا للکافرینَ منهُم عَذاباً الیماً» (نساء- 161)
و هم بدین جهت که ربا می‌گرفتند در صورتی که از ربا خوردن نهی شده بودند و هم از آن رو که اموال مردم را به باطل می‌خوردند و ما برای کافران آن ها عذاب دردناک مهیا ساخته‌ایم.
در اینجا ربا در ردیف دیگر کارهای زشت یهودیان مانند ادعای کشتن حضرت مسیح و بهتان به حضرت مریم به شمار آمده و یکی از علل تنبیه یهودی‌ها می‌باشد.
آیه‌ی بعدی درباره‌ی ربا در سوره‌ی آل عمران قرار دارد و از این آیه شدت عمل شروع می‌شود. تا قبل از این آیه، لحن قرآن همراه با نصیحت
(*: یهودی‌ها بیش از هر قوم دیگر انبیاء را کشته‌اند و اکثر پیغمبرهایی که بعد از حضرت موسی (ع) آمدند، به دست یهودی‌ها کشته شدند.)