حساب کنیم که این ساختمان چند سال عمر مفید و مؤثر دارد. فرضاً اگر بیست سال عمر مفید و مؤثر داشته باشد، ارزش کل ساختمان را که فرضاً صد هزار تومان است بر بیست سال سرشکن می‌کنند و هر سال برابر استهلاک ساختمان به او می‌پردازند. در واقع این دیگر سود به حساب نمی‌آید بلکه آن شخص کار متبلور خویش را که رفته رفته مستهلک می‌شود از کارگاه برداشت می‌کند. بنابراین در این فرض به سرمایه سودی داده نشده بلکه استهلاک سرمایه به حساب آمده است.
دیدگاه اسلام در زمینه‌های ذخیره سازی محصول کار، بکارگیری سرمایه مشروع و سود
جهت روشن شدن موضع اسلام در قبال پاسخ به این مسئله نظر اسلام را در مورد آن بیان می‌کنیم:
1- اسلام به انسان اجازه می‌دهد که محصول کارش را ذخیره نماید، به شرط آنکه این ذخیره کردن منجر به احتکار و یا فساد نشود. مثلاً هیچ کس نمی‌تواند محصول کارش را حتی سه روز نگهدارد تا گران‌تر بفروشد، در حالی که در این مدت مردم گرسنه باشند. در صورتی که جامعه نیاز به میوه داشته باشد، شما نمی‌توانید میوه‌هایی را که فرضاً از جنگل برداشت کرده‌اید، حتی یک روز هم ذخیره نمایید، بلکه لازم است آن را به فروش برسانید، البته می‌توانید پولی را که در ازاء آن دریافت می‌کنید ذخیره نمایید.
بنابراین محصول کار انسان که از طرق مختلف مالکیت شخصی به دست آمده است، با توجه به حدود و حقوقی که تعیین شده قابل نگهداری و پس انداز می‌باشد.