طرفدار علم نباشد و یا دعوت به تقوی نکرده و مردم را تشویق به شرکت در جهاد نکند و ضد این ارزش‌ها را ترویج نماید.
انبیاء هم زمان با بعثت خود می‌آمدند و ارزش‌ها را بر پایه این معیارها استوار می‌ساختند و معمولاً کسانی که در جامعه بودند فاقد معیارهای مزبور بوده و درست بر ضد این ملاک‌ها عمل می‌کردند، نتیجتاً در مقابل انبیاء می‌ایستادند و به طغیان و سرکشی می‌پرداختند و با همین تحلیل آسان شما می‌توانید بفهمید که چرا مستکبرین در مقابل مستضعفین قرار می‌گرفتند و چرا انبیاء در صف مستضعفین بودند.
هنگامی که تاریخ ادیان را مورد بررسی قرار می‌دهیم مشاهده می‌کنیم که تمامی اشراف جزیرة العرب در مقابل پیامبر اسلام(ص) قرار داشتند و یا در مورد حضرت عیسی (ع) می‌بینیم که همه‌ی اشراف و ثروتمندان و حتی علمای یهود که در کلیساها برای خودشان حکومتی ایجاد کرده بودند علیه حضرت عیسی(ع) مشغول به توطئه چینی بوده و همان ها بودند که به او فشار آوردند و آن وضعیت را برای وی درست کردند. در مورد حضرت موسی(ع) می‌بینید که ایشان با طبقه‌ی حاکم که همان قبطی های مصر بودند برخورد نمود و یا حضرت ابراهیم(ع) با نمرود و با همان «مَلأ» طرف بود. مَلأ به معنای شخصیت‌های برجسته ای است که به چشم می‌آیند(*)، حال ممکن است این ها ثروتمند بوده و یا اینکه جزء دانشمندان و رؤسای جامعه باشند.
لذا می‌بینیم فرعون مَلأ دارد و حضرت سلیمان هم دارای مَلأ است و به ملائکه هم «مَلأ اعلی» گفته شده ولی در
(*: خود کلمه «ملأ» چیزی نیست که در قرآن زن باشد ولی چون اکثر مواردش ناجور بوده زن تلقی شده.)