آن کسانی که رباخوارند برنخیزند جز به مانند آنکه به وسوسه و فریب شیطان مخبط و دیوانه شده و آنان بدین سبب در این عمل زشت افتند که گویند هیچ فرق میان معامله و ربا نیست و حال آنکه خداوند تجارت را حلال و ربا را حرام کرده پس هر کس پس از آنکه پند و اندرز کتاب خدا را به او رسید از این عمل دست کشید خدا از گذشته‌ی او در گذرد.
برخی از مفسرین گفته‌اند که رباخوار در روز قیامت مانند دیوانگان برانگیخته می‌شود ولی علامه طباطبایی با استدلال محکمی منظور از این آیه را همین مشی زندگی در این جهان بیان کرده‌اند. مشی رباخوار در زندگی‌مانند مشی مخبط و دیوانه است، زیرا انسانی که دیوانه شده و تعادلش به هم می‌خورد، کارهای بی حساب و بی ارزش و مضر انجام می‌دهد، آدم رباخوار نیز بدین گونه است و رباخواری برخلاف فطرت بوده و تعادل جامعه را بر هم می‌زند.
دنباله‌ی آیه تصریح بر این دارد که هنوز رباخواری وجود داشته و آتش ابدی را به کسانی که با موعظه دست از کار خود برنداشته‌اند، وعده می‌دهد.(*)
«یَمحَقُ اللهُ الرّبوا وَیُربی الصدقاتِ وَاللهُ لا یُحبُّ کُلّ کفّارٍ اَثیم- انَّ اَلذینَ امنوُا وَعملُوا الصّالحاتِ وَ اَقاموا الّصلوةَ وَ اتوا الّزکوة لَهُم اَجرُهُم عِندَ رَبهُم وَ
(*: تهدیدهای قرآن فقط در دو مورد بسیار شدید است یک درمورد کسانی که با کفار رابطه ولایی برقرار می‌کنند و دیگر رباخواران. در مورد سایر گناهان به این شدت تهدید نشده است، زیرا هر دوی این گناهان جامعه و انسان را متلاشی می‌کند.)