نکته قابل توجه در این مسئله اینجاست که ادیان آسمانی هیچ گاه در صدد از بین بردن این حس در موجودات و انسان نیستند بلکه خویشتن دوستی را تشویق هم کرده‌اند ولی در این مورد راه گشایی کرده‌اند زیرا ما در دوستیمان گاهی ندانسته ضررهای جبران ناپذیری به خویشتن وارد می‌کنیم و در حقیقت با خود دشمنی می‌کنیم ولی ادیان آسمانی این حس را هدایت کرده و مقتضای دوستی را به ما نشان داده‌اند.
عده‌ای از علمای روانشناس آزمایشی در این زمینه انجام داده‌اند که ما در اینجا به ذکر آن می‌پردازیم و سپس از آن استفاده‌های دیگری خواهیم کرد:
یک میمون و بچه اش را درون قفسی آهنی گذاشته و زیر آن حرارت ایجاد کردند. کف قفس کمی داغ شد. ابتدا حیوان احساس گرما کرد و سپس این احساس تبدیل به رنج شد. هم پای خودش می‌سوخت و هم بچه اش. حرارت را بیشتر کردند؛ در این مرحله طاقت بچه میمون تمام شد. مادرش بچه را از روی زمین برداشته و خودش شروع به راه رفتن کرد و با اینکه پایش می‌سوخت باز بچه اش را حفظ می‌کرد. تا این مرحله نشان می‌داد که حیوان به بچه اش بیش از خودش علاقه دارد. باز حرارت را زیاد کردند به طوری که پشم و پوست میمون شروع به سوختن کرد و احساس رنج شدیدی به او دست داد. ناگهان دیده شد که میمون بچه اش را زیر پایش گذاشت و خودش روی آن ایستاد و گذاشت تا بچه اش بسوزد.
نتیجه‌ای که از این آزمایش گرفته می‌شود این است که تمام موجودات از جمله انسان فداکاری‌ها و از خودگذشتگی‌هایی می‌کنند اما اگر