مِن بَعدِهِ وَ اصلَحَ فَاَنّهُ غَفورٌ رَحیمٌ(54) (سوره انعام)
بگو ای پیغمبر من شما را نمی‌گویم که گنج‌های خدا نزد من است و نه آن که از غیب الهی آگاهم و نمی‌گویم که من فرشته‌ام(دعوی من با شما تنها این است که) من پیروی نمی‌کنم جز آنچه را که به من وحی می‌رسد بگو آیا کور و بینا( عالم به معرفت الله و جاهل به آن) برابرند آیا اندیشه نمی‌کنند( که عالم و جاهل یکسان نیست)(50) و آنان را که از حضور در پیشگاه عدل خدا هراسانند به آیات قرآن متنبه ساز و بترسان که جز خدا آن ها را یاور و شفیعی نیست باشد که پرهیزگار شوند(51) زنهار آنان را که صبح و شام خدا را می‌خوانند و مراد و مقصد ایشان فقط خداست از خود مران که نه چیزی از حساب آنان به تو و نه چیزی از حساب تو بر آن هاست پس تو اگر آن ها را از خود برانی از ستم کاران خواهی بود(52) و همچنین ما برخی را به برخی دیگر( فقرا را به اغنیا) بیازمودیم تا ان که به طعن و انکار گویند آیا این فقیران را خدا در میان ما برتری به نعمت اسلام داد؟ آیا خدا از این منکران به احوال سپاس گذاران داناتر نیست؟(53)
و هر گاه آنان که به آیات ما می‌گروند نزد تو آیند بگو سلام بر شما باد خدا بر خود رحمت و مهربانی را فرض کرد که هر کس از شما کار زشتی به نادانی کرد بعد از آن باز توبه کند و اصلاح نماید البته بخشنده و مهربان است.