بین این دو تقسیم می‌گردد« و لوجعل تمام الربح من مالک» (*پاورقی: کتاب المضاربه از تحریرالوسیله صفحه 608).
اگر بگویند که همه‌ی سود از مالک باشد و کارگر فقط مزد بگیرد دیگر مضاربه نبوده بلکه اسم آن بضاعت است. حال مسئله بعدی را می‌خوانیم« العامل امین» کسی که کار می‌کند امین است یعنی مال در دست او امانت است و اگر تلف شد ضامن نیست «فلا ضمان علیه لو تلف المال او تعقیب تحت یده لاضمان علیه من جهة الخسارة فی التجارة بل هی وارته علی صاحب المال ولو اشترط المالک علی العامل ان یکون شریطاً معه فی الخسارة کما شریک فی الربح و فی صحته و جهان اقواهما العدم» (*پاورقی: تحریرالوسیله، صفحات 611 و 612 مسئله 14).
حال اگر شرط کردند که در ضرر نیز شریک باشند دو حالت و وجه دارد که امام می‌فرمایند وجه قوی‌ترش بطلان این معامله و عدم صحت آن است مگر این که عامل بگوید اگر خسارت پیش آمد من از مال خودم مقداری به تو می‌بخشم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.