در این مورد نیز قرآن راه را نشان داده است. «و ان کانَ ذُو عُسرَةٍ فَنَظرهٌ الی میسرهٍ» اگر قرض گیرنده در سختی و تنگدستی بود باید به او مهلت داد تا پولدار شود و اگر هم پولدار نشد و نتوانست قرض خود را ادا کند، دین وی باید از زکاة و بیت المال پرداخت شود، ولی بهتر است کسی که پول داشته و قرض داده به عنوان صدقه از پول خود بگذرد. البته در این مورد هیچ اجباری وجود ندارد. «وَ اَن تصدّقُوا خَیرٌ لَکُم اِن کُنتُم تَعلمونَ» اگر صدقه می‌دادید و می‌بخشیدید برای شما بهتر بود اگر می‌فهمیدید. ولی متاسفانه عشق پول و مال و ثروت چنان بر اشخاص پول پرست مستولی می‌شود که به آسانی اینگونه سخنان را نمی‌فهمند.
سپس قرآن باز به تقوا برمی‌گردد «وَ اتّقوا یَوماً تُرجعونَ فیه الیَ اللهِ ثُمّ تُوَفی کُلُ نَفسٍ ما کسبَت وَ هم لا یُظلمونَ» (سوره البقره آیه 281) بترسید و پروا دارید از روزی که به سوی خدا باز می‌گردید و در آن روز همه نتیجه‌ی اعمال خود را چه خوب و چه بد خواهند دید.
برخی از مفسرین بر این عقیده‌اند که آیات فوق الذکر آخرین آیاتی است که بر پیامبر اکرم(ص) نازل گردیده و این خود ریشه دار بودن این پدیده مضر اجتماعی را بیان می‌نماید.
بحث مربوط به ربا در اینجا به پایان می‌رسد و ان‌شاءالله در جلسه‌اینده سؤالات مربوط به سوددهی سرمایه را پاسخگو خواهیم بود.
وَالسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.