ولی ما گفتیم که دلیل نداریم که مخاطره باعث سود شده باشد چرا که در قمار هم صاحب سرمایه مال خویش را به مخاطره می‌افکند. چون ممکن است پولش از میان برود. همچنین در شرکت ابدان نیز چنین چیزی نمی‌تواند باعث سود شود(1)، با وجود اینکه احتمال مخاطره وجود دارد.
موارد دیگری هم وجود دارد که آقای شهید صدر در کتاب اقتصادنا مطرح کرده‌اند و ایشان نیز معتقدند که نمی‌توان مخاطره را دلیل بر سود دهی قرار دهیم.
اما به هر حال دلیلی که ما ذکر کردیم روشن‌تر و واضح‌تر می‌باشد. چرا که می‌دانیم که سرمایه‌ی مؤثر در آن تجارت می‌باشد. یعنی به همان دلیل که تور ماهی گیری در تولید ماهی و یا گاری در حمل و نقل و یا تراکتور در کندن زمین مؤثر است، به همان دلیل نیز سرمایه‌ی شما می‌تواند مؤثر باشد. چرا که شخصی که فرضاً با پول شما کار می‌کند وسیله نقل و انتقال دارد و نقل و انتقال با سرعت بیشتری انجام می‌پذیرد و این خود به خود در سوددهی مؤثر است. این دلیل صاف و سالم را مورد تأکید قرار می‌دهیم. در شرع نیز منعی بر آن آورده نشده است. ضمناً دلیل منطقی و مؤثری می‌باشد. همچنین برای نیروی کار نیز منشأ درآمد
1: شرکت ابدان ممنوع و حرام است. شرکت ابدان یعنی اینکه دو نفر با هم کار کنند و قرار بگذارند که فرضاً معدنی را استخراج کنند و از قبل هم نمی‌دانند که چقدر به دست می‌آوردند، مثلاً ممکن است یک نفر یک تن استخراج کند و نفر دیگر دو تن استخراج نماید. یعنی این دو نفر کارشان را پیش از آنکه انجام داده باشند تقسیم نمایند، چنین شرکتی در شرع جایز نیست و حرام می‌باشد. البته هر کدام از این دو نفر می‌توانند هرچه را به دست آورده‌اند به دیگری ببخشند، اما اینکه به صورت شرکتی در بیاید و بعد هم مجبور به پرداختن گردند جایز نمی‌باشد مگر آنکه معامله لازم دیگری انجام شود که ضمن عقد قرارداد حالت دیگر در آن شرط شود.