خداوند برای آن ها آفریده است باشد اما این بهره گیری از سرمایه نباید به قیمت آن تبعیض کشنده‌ی بین انسان‌ها تمام شود و فقط گروهی معدود از آن ها استفاده کنند. اگر تکامل تولید همراه با توزیع مناسب نبوده و استثمار در کار باشد باز هدف ما تأمین نشده است.
اگر قرار باشد که در یک جامعه عده‌ی بسیار قلیلی فوق مرّفه باشند و اکثریت زیاد مردم در فقر روز افزون دست و پا بزنند، چنین جامعه‌ای اگر نباشد بهتر است.
«طبق موازین اسلامی سرمایه در هر سه شکل خود (*پاورقی: تولیدی، مستغلاتی، بازرگانی) تا حدودی می‌تواند سوددهی داشته باشد. در شکل ابزار تولید به صورت اجاره دادن آن به کسی که می‌تواند با آن کار و تولید کند» (مواضع صفحه 69).
در اسلام سود بردن از سرمایه مجاز است و طرحی که دولت تهیه کرده و در مجلس مورد بحث است از این قرار است که بانک‌ها به جای این که به اندوخته‌های مردم ربا بدهند، با این اندوخته‌ها ماشین‌های تولیدی خریده و آن ها را اجاره دهند.
در شکل مستغلاتی نیز می‌توان از سرمایه استفاده نمود مثل این که شما تاکسی یا خانه ای داشته باشید و آن را اجاره دهید که البته تمام این موارد استفاده از سرمایه حّد و حدودی دارد.
«در شکل مستغلاتی به صورت اجاره دادن آن به کسی که بخواهد از آن استفاده کند و در شکل سرمایه‌ی بازرگانی