مِنَ اللهِ طَرد تُهم اَفَلا تَذکرونَ(30)» (هود- آیات 27تا 30)
نوح را سران کافران قومش پاسخ دادند که تو را مانند خود بشری بیشتر نمی‌دانیم و در بادی نظر آنان که پیرو تواند اشخاص پست و بی قدر، بیش نیستند و ما هیچ گونه مزیتی بر شما نسبت به خود نمی‌بینیم که تو را پیغمبر خدا و پیشوای خلق شناسیم بلکه شما را دروغگو می‌پنداریم(27) نوح قومش را پاسخ داد که شما چه می‌گویید هر گاه ببینید که مرا دلیل روشن و رحمت مخصوص از جانب پروردگار عطا شده باز هم حقیقت حال بر شما پوشیده خواهد ماند آیا جهالت نیست که به رحمت و سعادت، شما را اجبار کنم و شما تنفر اظهار کنید؟
(28) باز گفت بدانید که من از شما در عوض هدایت ملک و مالی نمی‌خواهم اجر من بر خداست و من هرگز آن مردم با ایمان را هر چند فقیر و بی قدر باشند از خود دور نمی‌کنم که آن ها به شرف ملاقات خدا می‌رسند ولی به نظر من شما که آنان را خوار می‌دارید خود مردم نادانی هستند(29) باز گفت ای قوم اگر من آن مردم پاک و خداپرست را از خود برانم و خدا از من برنجد به مدد که از خشم خدا نجات یابم؟ آیا از این سخنان پند نمی‌گیرید؟
آیات مزبور که مربوط به امت‌های قبل است دقیقاً حاوی همان نکات و مطالب است که در آیاتی که قبلاً ذکر کردیم به آن ها برخورد کردیم و ما را متوجه تکرار تاریخ می‌گرداند. کفار و سران قوم نوح با وی