2- به کار گیری سرمایه یا کار متبلور یا محصول کار مشروع نیز از نظر اسلام مانعی ندارد. البته دولت اسلامی بر آن کنترل‌هایی دارد. مثلاً دولت در مورد انفال و غیره اختیاراتی دارد. به عبارت دیگر شما تا آنجا که به محدوده‌ی ممنوعات شرعی برخورد نکنید، می‌توانید محصول کار خویش را دیگر بار به کار گیرید. ممنوعاتی که شرع مقدس معین نموده، هر کدام احتیاج به توضیح و تشریح دارد، فرضاً گاه در تولید باید به مضاربه عمل کرد که قوانین خاص خود را در بر دارد، گاه نیز باید شکل عمل صورت خاصی از شرکت باشد. اجاره نیز یکی از راه‌های استفاده از کار متبلور است. اسلام در مورد طرق گوناگونی که در این مورد طرح شده، حدودی تعیین نموده است.
3- سود را نیز اسلام در تعبیر صحیح و منطقی اش پذیرفته است. (تعبیرات گوناگونی درباره‌ی سود مطرح شده که به موقع به آن خواهیم پرداخت) اسلام برداشت انسان را محدود به استهلاک سرمایه نمی‌کند. یعنی شما اگر خانه ای را از راه حلال مثلاً از راه ارث، یا ساختن به دست خود یا اجیر گرفتن تهیه کردید، می‌توانید آن را اجاره بدهید و بیش از استهلاک از آن سود ببرید. البته اسلام بر همه‌ی این ها حدودی را معین کرده و از کج روی، انحراف و ظلم به خوبی جلوگیری کرده است.
***
اگر با دیدی واقع بینانه و با نگرشی منطقی به طرز تفکر اسلامی در این گونه موارد بپردازیم، آن را منطبق با واقعیت‌ها می‌یابیم. در صورتی که مانع استفاده‌ی انسان از محصول کارش گردیم، ناچار وی را ترغیب به عدم تولید و تشویق به مصرف بیشتر نموده‌ایم. در جامعه‌ای که مردم به