بوده است ولی از اینجا لحن آیات کمی تندتر می‌شود. در اینجا معلوم می‌شود در جامعه‌ی اسلامی علی رغم عدم جواز ربا و حرام بودن آن هنوز کسانی رباخواری می‌کرده‌اند.
این آیات در بین آیات جنگ «بدر» و جنگ« احد» قرار گرفته و به این ترتیب در سال‌های سوم و چهارم هجرت پیامبر نازل شده. پس در این سال‌ها هنوز رباخواری در مدینه رایج بوده است. قرآن نخست داستان بدر و فتح مسلمانان و منت‌هایی که خداوند بر مسلمین نهاده را ذکر می‌کند. سپس می‌فرماید:
«یا ایها الذینَ امنوا لا تَأکُلوا الرّبوا اَضعافاً مُضاعَفَة وَ اتقُواللهَ لَعَلکم تَفلحونَ- وَاتقوا النّار الّتی اُعدّت لِلکافرینَ- وَ اطیعواللهَ وَ الرسولَ لَعَلکم تُرحمونَ» (آل عمران- 130 تا 132)
ای کسانی که ایمان آوردید ربا نخورید که دائم سود بر سرمایه افزائید تا چند برابر شود و از خدا بترسید و ترک این عمل زشت کنید باشد که سعادت و رستگاری یابید- و بپرهیزید از آتش عذابی که برای کیفر کافران افروخته‌اند- از حکم خدا و رسول او فرمان برید باشد که مشمول رحمت خداوند شوید.
برخی از مفسرین گفته‌اند منظور از این آیه تحریم رباهای کلان و بی انصافانه است (مثلاً با سود صدی صد) و می‌گویند که در این مرحله ربا به کلی تحریم نشده بلکه ربا با سود بسیار زیاد حرام شمرده شده است، ولی مفسرین عمیق‌تر این آیه را در مورد ربا به طور کلی می‌گویند. ای مومنین ربا نخورید در حالی که می‌خواهید اضعاف و