انتخاب بی حساب نیست و بنابراین فردی مبعوث می شود که از نظر آمادگی های ذهنی و روحی و خصلت های معنوی شایستگی تحمل این بار را داشته باشد، بی حساب نیست که همین طور ارادۀ خدا بدون معیار تعلق بگیرد به یک فردی و او را مبعوث کند، بلکه فرد بایستی صلاحیت های لازم را داشته باشد و لذا این بحث که بعد پیش می آید که پیغمبر معصوم است معصوم یعنی پیراسته از خطا و از گناه، که این هم باز دو بعد دارد یعنی هم از نظر عمل پاک است و هم از نظر فکر و اندیشه. از نظر عمل پاک است یعنی گناه نمی کند و آلوده به فساد نیست و از نظر اندیشه گرفتار لغزش و اشتباه و انحراف فکری و این طور چیزها نیست، به دلیل آنکه پیغمبر به درجه ای از ایمان و از خلوص رسیده است که برای او در عمل به گناه، هیچ نوع تمایل و رغبت و امکان اینکه بیاید تصمیم بگیرد، باقی نمی گذارد.
این نکته ای است که باید الان اشاره کنیم که عصمت پیغمبر نه به معنای مجبور بودن است بر اینکه نتواند گناه کند، جبر نیست، ولی میزان ایمان و یقین به اندازه ای است که اصلا تصور گناه هم نمی کند. عینا مثل کسی که دارد جلو خودش چاه را می بیند، چشمش هم باز است عقلش هم سر جایش، این هیچ دلیل ندارد که خودش را سرازیر چاه بکند یا وقتی که ظرف را تشخیص می دهد که تویش غذای مسموم و کشنده است یقین هم دارد، هیچ رغبتی، تمایلی، انگیزه ای، اراده ای از شما تعلق نمی گیرد به اینکه آنچه را که مسلم می دانید خطرناک است سر بکشید.
پیغمبر هم درجۀ بینش و ایمان والایی دارد یعنی آنچنان روشن بین است که خیر و شر را می بیند، حق و باطل را تشخیص می دهد، زشت و زیبا را تشخیص می دهد، بهشت و جهنم روبروی اوست، هم تشخیص قوی است و هم ایمان و باور قوی است. مطمئن است اگر این راه خطا را برود سقوط می کند، و گرفتار و مجازات و عقاب و دور از پیشگاه خدا می شود. برای کسی که این درجه از ایمان و یقین را دارد اصلا معنا ندارد که خودش را آلوده به گناه بکند.
بسیار بسیار ارتباط هست بین ضعف ایمان و گناه؛ یعنی ارتباط زیادی دارد میزان گناه و لغزش هر فرد با میزان یقین و ایمان آن فرد. ممکن است همۀ ما معتقد به خدا و قیامت و بهشت و جهنم باشیم ولی وقتی که یک هوس تند پیش آمد، درون ما کم توجه شود و در میزان ایمان و یقینش به