این پیام از طرف خدا جوشیده منتها مگر پیام های الهی بی حساب است؟
پیام ها و رسالت های الهی درست در موقعی است که جامعه نیاز دارد بر اینکه این چنین پیامی و این چنین رسالتی به وجود بیاید. مگر نه این است [که] ظهور ولی عصر امام زمان (ع) هم در زمانی است که جهان پر از ظلم و جور است، یعنی وقتی که محیط پر از ظلم و جور بشود. یَملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً بَعدَ ما مُلِئَت ظُلماً و جَورا. که دیگر نفس ها و جان ها به لب می رسد و دیگر شرایط محیط، قابل تحمل نیست و در واقع آن فطرت های سرکوب شدۀ تمام مردم، دیگر بیدار می شود و دیگر احساس می کنند که تمام وعده ها و تمام این نظام ها و تمام آن چیزهایی که بر آنها تحمیل شده بود دیگر گره گشا نیست، یعنی فریاد باصطلاح خلق ها دیگر به طور فطری و طبیعی برخاسته است و نیاز همگانی جامعه اصلاح است، آن موقع امام زمان ظهور می کند.
اما ظهور ولی عصر در آن موقع را نمی توانیم بگوییم چون شرایط اجتماعی این طور بود از درون جامعه یک فردی برخاست که عدالت اجتماعی را گسترش داد و وحدت جهانی ایجاد کرد! می گوییم چون نیاز جامعه ایجاب می کرد هدایت الهی و فیض الهی و منت الهی کمک رسید و برای بشر تشنه و به تنگ آمده آن سفیر الهی و نمایندۀ غیبی خدا رسید.
پس بنابراین وحی یک پدیدۀ الهی و پدیدۀ غیبی است، نه پدیدۀ اجتماعی و نه پدیدۀ اقتصادی ولی در شرایط مساعد اجتماعی و در شرایطی که جامعه دقیقا به این چنین پیامی و وحیی احتیاج دارد و این دال بر وجود نظم عمومی جهان است، دال بر وجود حکمت عمومی کل جهان است، که خدا هر کاری را از روی حکمت انجام می دهد و دال بر وجود شعور حاکم بر تمام دگرگونی ها و تغییراتی است که در تاریخ به وقوع می پیوندند.
بنابراین وحی را در یک زمینۀ مساعد اجتماعی خداوند می فرستد و پیغمبران در شرایط مساعد و لازم از طرف خدا مبعوث می شوند و چون پاک و خالص هستند مبعوث می شوند که با مجموعه ای از آگاهی ها و پیام ها جامعه را به حرکت بیاورند و اینجاست که نقش بزرگ پیامبران در ساختن تاریخ برای ما مطرح است. «وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ» (34/16)
ما مبعوث می کنیم فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا در بین هر امتی پیامبری را که