مردم پیدا کردند به اینکه آثار پیغمبر اکرم را و قرآن را نگه بدارند و موجب حفظ اسلام از تحریف شده و این خودش خیلی مهم است.
یعنی ما بر فرض هم که بگوییم محتوای انجیل و محتوای تورات و محتوای قرآن هر سه یکی است هر سه بر یک ارزش است، ولی چون تورات و انجیل برای ما دست نخورده نمانده، یعنی از بین رفته و قسمت های زیادیش تحریف و گم شده و فراموش شده پس برای ما سندیت ندارد ولی قرآن برای ما مانده و قطعی و مورد اعتماد است و لذا بر فرض هم که محتوای رسالت حضرت موسی و حضرت عیسی با محتوای رسالت پیغمبر اسلام هم یکی باشد اما چون این محتوا مانده و آن محتوا دست خورده، طبیعی و منطقی است که شما به این محتوای دست نخورده اعتماد کنید و لذا ما خاتمیت را هم به دلیل اینکه در یک شرایطی آمد که به ابعاد مختلف رسید و جامع تر و کامل تر بود و نه به دلیل اینکه ادیان قبلی ناقص بودند.
ادیان قبلی در یک شرایط اجتماعی محدودی که نیازها محدودتر روابط اجتماعی محدودتر بوده و اصولی را که برای درمان نیازها و هدایت آن اقوام در آن شرایط لازم بوده عرضه شده ولی وقتی نیازها گسترده تر شد روابط اجتماعی پیچیده تر شد و مسائل بیشتر مطرح شد و دینی آمد که توجه به تمام این ابعاد و نیازها را داشت طبعا این دین پایدارتر است تا آن دینی که در یک شرایط قومی، یک شرایط اقلیمی و در یک شرایط محدود تاریخی برای یک رسالت محدود نازل شده، دینی که «ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشيراً وَ نَذيراً» (28/ 34) «ما اَرْسَلْناكَ اِلّا رَحْمَةً لِلعالَمينَ» (107/21)
اصلا این دین از اول هم که آمده می گوید که من بعد دیدم تا اعماق تاریخ آینده را می گیرد و می بیند و هم چنین بال و پر رسالتم تمام بشر را در بر می گیرد کَافَّةً لِلنَّاسِ، رَحْمَةً لِلعالَمينَ، برای همۀ جهانیان، این غیر از آن دینی است که از اول می گوید من آمده ام تا بنی اسرائیل را نجات بدهم، آمده ام تا چنین و چنان کنم یعنی از اول آمده برای اینکه این جامعه را عوض کند برای اینکه این قوم را نجات بدهد و اصلا حوزۀ ماموریت آنها حوزۀ محدودی بوده است. این یک مسئله برای خاتمیت.
مسئلۀ دیگری که برای خاتمیت داریم همان است که گفتیم یعنی آثار دینی انبیاء گذشته، قبل